Dag 2: 8 juli 2015 van Montbazon naar Ste Catherine de Fierbois

Nadat we gisteren een aantal biertjes in het restaurant hebben gedronken zijn we om een uur of zeven vanochtend weer wakker geworden. We hebben ons boelgoed bij elkaar gezocht en een bakje koffie gezet met het primusje en het keteltje. De koffie smaakt volgens Joop wel goed. De tent was een beetje vochtig van wat dampen, deze hebben we afgedroogd en daarna ingepakt. Rond een uur of negen zijn we vertrokken, allereerst naar het Office du Tourisme om meer informatie te krijgen over de route. De madame had voor ons een kaartje van de omgeving en vertelde ons dat het stuk vanaf Tours naar Montbazon een moeilijk gedeelte was... vandaar de omweggetjes. Volgens haar werd de route nu in het vervolg een stuk beter aangegeven. We vertrokken uit Montbazon en spoedig kwamen we de eerste borden/schelpen tegen. De rest van onze 21,7 kilometer hebben we prima kunnen lopen door de aanwijzingen te volgen. We hadden voor vandaag niet zo veel kilometers in gedachten omdat we eigenlijk gisteren al rustig zouden beginnen maar dit mislukte. Het eerste plaatsje wat we vandaag tegen kwamen was Sorigny hier hebben we twee glaasjes Orangina gedronken in de Tabac (cafeetje). Verder waren in dit plaatsje weinig voorzieningen hierdoor waren we genoodzaakt verder te lopen. We hebben onderweg een lekker tomatensoepje gegeten, dit natuurlijk zelf gemaakt. Jan was echter vergeten het sponsje uit het keteltje te halen alvorens het water te koken, de soep smaakte er niet minder om. De wegen waren mooi rechttoe rechtaan dus de kilometers wilden wel vlotten, ook het weer was prima. Onderweg kwamen we ons eerste medepelgrim tegen op de fiets vanuit België richting Santiago. We hebben een praatje gemaakt en de man wenste ons een Bon Voyage. Uiteindelijk kwamen we om 15.30 in Ste Catherine de Fierbois hier gingen we naar de Mairie (gemeentehuis). We vroegen om een stempel voor op ons pelgrimspaspoort. De belle madamoiselle achter de balie sprak helaas geen Engels want we wilden haar om slaapplek vragen. Gelukkig wisten we het Franse woord voor slapen nog wel ‘dormir’. Er werd voor ons gebeld en we moesten maar even wachten. Na anderhalf uur kwamen drie lieve kleine kindertjes ons ophalen uit de hal van de Mairie. We werden naar een huis geleid en kregen wat te drinken. Ons verblijf is bij een jong stel met drie kinderen die wel vaker eens een pelgrim over de vloer hebben. De kinderen vroegen ons om een potje tafeltennis mee te spelen dit hebben we dan ook gedaan (een goede ‘cooling down’). We hebben mochten douchen en we kregen hier ook het avondeten, een biertje of een wijntje, salade, fromage, taart en koffie aangeboden. Zeg maar het hele pakket. De familie Nicolas LeBlanc was zeer vriendelijk en sprak een redelijk taaltje over de grens.