Dag 31: 6 augustus 2015 van Gernika Lumo naar Bilbao

Vandaag wordt ons laatste volledige loop dag en hier zijn we ons terdege van bewust. We vinden het erg jammer dat het einde van ons avontuur nu met rasse schreden nadert. Maar we kijken er ook naar uit om weer met beide benen op Nederlandse bodem te staan. We staan op om een uur of half zeven en gaan naar de ontbijtzaal en eten wat. Rond half acht vertrekken we vanuit het hostel. We lopen door de stad en het oude centrum met haar schitterende gebouwen. We lopen langs diverse kerken en dan net buiten de stad mogen we weer flink aan de bak. Een lekkere berg om te beklimmen. Het pad bestaat uit keien en gesteenten het is wel droog dus niet glibberig. Zo nu en dan staan we even stil op een vlak gedeelte. Even de tijd nemen om op adem te komen. Als we weer een keer stil staan komt er een hardloper voorbij. Hij vraagt of we de weg kwijt zijn en of we een vraag hebben. We bedanken hem voor zijn hulp en zeggen dat we even aan het (Joop zegt:) 'uitwasemen' zijn. Dan gaan we verder en komen we weer bij een afdaling met links en rechts uitzicht over de bergen. Het is heerlijk koel en stil weer. En we komen uit op een geasfalteerde weg met hier en daar een huis. Dan gaat het weer over bergpaden die hoewel ze bereikbaar zijn met een auto nagenoeg autovrij zijn. We lopen langs eucalyptus bomen, het ruikt lekker en dan mogen we weer een smal bebost bergpadje op wat zelfs nog wat glibberig is van eergisteren. We hebben 13 kilometer gehad en het is half elf dus we beginnen te verlangen naar een bankje om koffie te gaan drinken. We komen een grote omgevallen boom tegen die de weg versperd, we moeten eroverheen of onderdoor. We besluiten er onderdoor te gaan en dit lukt ons als twee soepele jongemannen natuurlijk met gemak. Waarna we op een grote ontboste vlakte komen waar nog steeds geen bankje te bekennen is. Dan hebben we nog een flink stuk afdaling waar we hier en daar perigrino's onderweg zien zitten uit te rusten. We besluiten nog even door te lopen in de hoop een bankje te treffen. Dan opeens na 15 kilometer in een gehuchtje aan ons rechterhand staat er een natuurstenen bankje met tafel. We gaan zitten zetten koffie eten een broodje, madeleines, een sinaasappel, een toetje en drinken koffie. Er lopen verschillende pelgrims langs. We horen van een Spaanse perigrino dat Don en meerdere perigrino's uiteindelijk in de sporthal hebben geslapen maar dat ze om tien uur 's avonds pas toestemming hebben gekregen om daadwerkelijk te mogen overnachten. Wij zijn blij met onze keuze van gisteren om in het hostel te verblijven. Na de onderbreking vervolgen we ons weg op naar Lezama. Als we na ons onderbreking weer op pad gaan zien we de eerste vliegtuigen vanaf Bilbao vliegen. We lopen een heel eind langs een rustige autoweg over een voetpad waarna we aankomen in Lezama. De albergue met 20 plaatsen is al vol want er staan al dertig tassen op rij. Er wordt door andere perigrino's verteld dat er een sporthal open zal gaan. Weer net zo een verhaal als gisteren dus. We besluiten verder te gaan lopen omdat we geen zin hebben om twee uren te wachten op de opening van de albergue en dan te horen kunnen krijgen dat het niets wordt. Het is namelijk net na 13.00 uur en we hebben 22 kilometer gelopen. We eten eerst een broodje bij een bar en drinken twee glazen KAS een soort van sinas. We zien wel hoe het komt en wat we tegen komen. Misschien komen we wel een albergue of hotel tegen war we kunnen overnachten. We komen eerst door Zamudio hier is misschien een hotel of dergelijke maar we komen niets tegen op de route. De enige optie is om door te lopen tot we in Bilbao ons eindbestemming aankomen. We moeten langs de kerk en dan omhoog de allerlaatste berg trotseren. We besluiten onze flesjes water te verversen. En dan de uitdaging aan te gaan we moeten 280 meter klimmen om de top van ongeveer 400 meter de bereiken. We staan zo nu en dan stil en op een gegeven moment zien we het vliegveld van Bilbao liggen. Dan komen we een meneer tegen hij begint in het Spaans. Dit is na een kleine week toch echt nog iets te moeilijk voor ons. Hij maakt ons wel duidelijk dat we zo dadelijk links moeten en dan weer rechts. Ook laat hij een spuitbus zien met de kleur zoals wij hem noemen Santiago geel. Hij zet overal op het wegdek, palen en borden pijlen met de richting van de route. Dan komen we over de top van de berg en zien we Bilbao liggen. Er is een restaurant genaamd Leon en de locatie heet Monte Avril. Het is een vlak deel met uitzicht op het stedelijk gebied van Bilbao. Hier drinken we weer een soort sinas om bij te komen van de klim. De klim op zich ging best goed omdat we veelal in de schaduw van bomen konden lopen. Hoewel er ook hele stukken waren zonder schaduw. Beide hadden we het hemd nat op de rug liggen en zijn we wel een liter vocht verloren. Na de sinas zijn we aan de afdaling begonnen. Van bovenaf de berg liepen we Bilbao in. Het uitzicht was onbeschrijfelijk mooi. De diverse kerken waren te zien, de Kathedraal, het centrum en het bekende Guggenheim museum. We daalden af via trappetjes bij alle 'belangrijke' punten langs. Allereerst kwamen we langs de Basilica of Begoña waar we in zijn geweest. Het was een zeer fraaie luxueuze kerk met veel schilderijen aan de wanden. Daarna daalden we verder af naar het centrum en kwamen we bij de Kathedraal genaamd Santiago Cathedral. Ook hier zijn we naar binnen gegaan en bij een non in de sacristie hebben we onze eindstempel gehaald. De tocht volbracht. Voor Joop en Jan een bijzonder feestelijk moment. We zijn verder gegaan en zochten een albergue door de drukte op de route viel dit weer tegen. Waarna we naar het toeristenbureau zijn gegaan en we informatie hebben ingewonnen. Van een Duits stel dat ook de Camino vanaf Irún loopt en twee dagen overblijft in Bilbao om te rusten krijgen we een visitekaartje van een hostel. We laten op het toeristenbureau naar het hostel bellen om te vragen of er plaats is in de herberg voor twee perigrino's. Dit was het geval en daarom hebben we nu een kamer in een hostel genaamd Resa Inn. We bellen met het thuisfront, douchen en wassen even. Waarna we de stad ingaan om wat te eten en te proosten op de door ons voltooide tocht van ongeveer 880 kilometer, Tours-Bilbao. We eten in een restaurantje waar we als voorgerecht lasagne hebben. Als hoofdgerecht hebben we entrecote en het nagerecht is een sorbet met lemon. Het bier waar we mee proosten is het ons welbekende Heineken. Waarna we terug gaan naar het hostel. Hier nemen we na een lange bijzondere dag ons welverdiende rust. Morgen kunnen we uitslapen en gaan we Bilbao verder verkennen. Ook zullen we ons terugreis uitstippelen.