Dag 21: 27 juli 2015 van Bias naar Saint Girons Plage

We hadden afgesproken zes uur de boel op de ruimen. En het valt te geloven of niet maar vijf voor zes begint het te miezeren. En dan worden de druppen groter en groter. Je kunt rustig stellen dat het flink regende. Gisterenavond hadden we afgesproken dat we of het nu regende of niet onze spullen onder het afdakje op de tafels zouden leggen. Dit hebben we dan ook gedaan. We stonden mooi droog. Toen hebben we verder onze spulletjes opgepakt en ontbeten. Toen het weer het even toeliet hebben we met een handdoek de tenten afgedroogd, de haringen uit de grond getrokken en de tentjes in het geheel meegenomen onder het afdak. Daar hebben we de boel wat afgedroogd en ingepakt. Uiteindelijk koste deze regenbui ons een half uur vertraging. We liepen in plaats van de geplande zeven uur om half acht. Ook hebben voor de zekerheid de regenhoezen maar even om de tas gedaan. En zijn het Jacobspad gaan vervolgen. Na een kilometer mochten we het bos weer in. We hebben preventief muggenmelk op de armen en benen gesmeerd. Ook omdat het vochtig is in het bos zo na de regen. Het pad is weer een hobbelig erg los zandpad. Lastig te lopen maar het is een heerlijk koele en vooral rustige start want het is muisstil in het bos. Op een gegeven moment begint het pad zo zanderig en hobbelig te worden dat we ons in een survivaltocht wanen. Naar ons idee is dit niet een pad waar de route langs zou moeten lopen. We verwachten dat het madammeke van gisteren hier op haar sandalen een aardig pittige kluif aangehad heeft zo op haar eerste loopdag. Joop voegt nog even toe: 'we bin toch geen commando's!' Joop 'prottelt' wel vaker over het pad dat we afleggen mede vanwege zijn knieën maar ditmaal is zelfs Jan die wel van een uitdagend weggetje houdt het met hem eens. Later verandert het zandpad in een aardig hard spoor, twee stroken met gras ertussen en bedekt met dennennaalden. Dit loopt op zichzelf wel weer beter. Uiteindelijk wordt het één smal verhard pad en komen we op een D-weg uit. Daar staat een boom met een bielzenbankje. We ploffen neer na uiteindelijk negen kilometer door het bos. We drinken koffie en gaan dan weer verder richting Lit-Et-Mixe. We lopen ongeveer een vijf kilometer vanaf de kustlijn zo een beetje parallel naar het zuiden. We kunnen de branding van de oceaan feitelijk continu horen bulderen. We lopen langs een autogarage. Aan de kant van de weg staat een grijsblauwe Renault Rodeo. Dit is een open bakje met twee zitjes voorin. Verder een grote laadbak. Als dak een zeiltje. We staan er verlekkerd bij te kijken. We hebben het er al vaker gehad om een bijzondere auto te kopen en daarmee straks terug te rijden. Dan worden we weer met beide benen op de Camino gezet en realiseren we ons dat Bilbao nog niet is bereikt. Wie weet komen we weer eens wat tegen. Omdat Jan niet goed oplette omdat hij nog met de Renault Rodeo in gedachten liep en Joop het ook niet zag hebben we een teken gemist en dus anderhalve kilometer extra moeten lopen. De afslag die we hadden moeten hebben blijkt langs een rivier te gaan. Een pad midden in de natuur. We steken een bruggetje over en dan komt ons een grote bruine koe met horens van wel een meter breed achterop lopen. Waarna we op de open heide komen waar een grote kudde (verschillende rassen) koeien met koebellen om loopt. We lopen er zo tussendoor. Waar vindt je dit nu nog, prachtig. Dan komen we in Lit-Et-Mixe hier staat een kerk met een erg mooie stenen toren. In de toren onder de spits staat een beeld van volgens Joop op het blote oog, de Madonna. De kerk is een Norte Dame met op de hoeken van de toren vier trompetters. Helaas was de kerk gesloten en kon hij van binnen niet bezichtigd worden. We zijn naar het Office du Tourisme gegaan om te informeren over het vervolg van de route. Het volgende plaatsje schijnt door het bos gelopen vijftien kilometer te zijn. In Lit-et-Mixe is een camping dus we besluiten hier te blijven. Buiten na de kaart bestudeerd te hebben geeft Jan toch aan er weinig voor te voelen om 13.00 uur na 20 kilometer al op de camping te zijn. Mede omdat we vanochtend vroeg in de weer zijn gegaan om de dag mee te kunnen pikken en we gisteren ook al een kort dagje hadden. Joop kan zich hier ook wel in vinden. Het betekent wel dat we waarschijnlijk 35 kilometer moeten lopen vandaag. We besluiten het maar aan te gaan in de hoop geen los zand paden te treffen. Maar eerst gaan we naar de supermarkt en kopen een ijsje, pruimen, sinaasappels, Orangina, macaroni, saus, toetjes en een brood. Op een bankje bij een openbaar toilet nemen we het ervan en is meer dan de helft van wat we gekocht hebben alweer op. Ook staat hier een paaltje met twee usb poorten om telefoons of dergelijke op te laden. Joop legt de camera aan de stroom. We lopen het stadje uit richting de kust over een D-weg. Op een gegeven moment slaan we linksaf de bossen weer in en ditmaal lopen we over een gebroken puin pad. Tot we bij een punt staan met een wegwijzer hier staan ook twee fietsers. Zij herkennen onze Friese vlag en vragen of we een echte kaart willen bekijken. De beste man verteld ons de opties en we hebben even een leuk gesprek en komen zo ook weer even op adem. We gaan verder over het naastgelegen fietspad. En zullen zien of we een camping kunnen vinden. We kwamen aan bij Saint Girons Plage hier waren twee campings. Een direct aan de kust gelegen en de andere 200 meter landinwaarts. We gokten welke het goedkoopste zou zijn. We hebben goed gegokt want we gingen naar de camping 200 meter landinwaarts en deze had een speciaal tarief voor pelgrims, we waren 15 euro kwijt op de camping genaamd Eurosol. Op de camping komt ook het madammeke van gisteren aangelopen. Ze heeft gisteren even verder dan ons, haar eerste stop gehad dus vermoedelijk loopt ze minder kilometers dan ons en zullen we haar niet weer treffen. Maar je weet maar nooit. Ze doet het beter dan ons ze huurt namelijk een tent op de camping en hoeft deze dan ook niet mee te slepen. Joop gaat weer even douchen en wassen terwijl Jan de tentjes opzet. Van een Friese buurman krijgen we een biertje en een stoel aangeboden. Dit is allemaal dik voor elkaar. Na gedoucht en al te zijn hebben we bij het restaurant gekeken. We hebben kip gegeten en een biertje gedronken. Ook hebben we de route even goed bekeken en daarna om een uur of half tien was er nog live muziek. Een band twee zangers/gitaristen en een drummer. Daarna gingen we naar de tentjes onderweg zitten onze van oorsprong Friese buurman Freerk en zijn vrouw Yvonne bij de tent. We bedanken hen voor het biertje en de stoelen die we mochten lenen. Ze nodigen ons uit voor een afzakkertje. Het blijkt dat ze hier vier maanden zitten, dit al zes jaar achtereen en een aantal lodges en tenten verzorgen voor de firma Country Camp. Ze vertellen ook dat de man van het beheerdersechtpaar van de camping een Nederlander uit Hengelo is en dat hij (Patrick) getrouwd is met een Française. We zitten nog even gezellig en hebben het over de route en hun en onze ervaringen. Daarna om elf uur hebben we ons rust maar weer genomen.