Dag 16: 22 juli 2015 van Lacanau-Océan naar Le Grand Cohot

Vandaag legden we 26 kilometer af en dit natuurlijk weer te voet. Het was erg bewolkt vanochtend dus prima loopweer voor ons. Nadat we Lacanau na een kilometer hadden verlaten kwamen we weer op een fietspad dat parallel loopt met de kust. Bij een afslag stond een bordje van de oude Sint Jacob ons te verleiden linksaf te slaan. Natuurlijk hadden we van onze extra kilometers die we gisteren gemaakt hadden geleerd dus hebben we ons eerst eens even achter de oren gekrabd. We besloten niet op de uitnodiging in te gaan en het fietspad voor eerst maar te gaan volgen. Vandaag was het fietspad in het geheel autovrij. We kwamen alleen hardlopers en fietsers tegen en we werden zo nu en dan door hen ingehaald. Het bosrijke gebied op/aangrenzend aan de duinen was een stuk opener dan gisteren. We hadden dus meer vrij zicht en daarbij het geluk dat het bewolkt was. Zodra de zon schijnt wordt het namelijk gauw benauwd zo tussen de bomen. Opeens horen we van achteren een fietsbel rinkelen en een mevrouw roepen dat is de Friese vlag. Ze stopt voor ons en vraagt of we de Camino lopen. Dit kunnen wij alleen maar beamen. Ze fietst samen met een vriendin de route naar Santiago de Compostela. Ze komen uit Leiden en fietsen wel vaker langeafstand routes. Normaal fietsen ze ook met de wederhelft maar die hadden geen tijd. Het blijkt dat ze vanochtend ook net gestart zijn in Lacanau. Verder wensen we elkaar een Bon Camino. We lopen verder en we hebben het er nog even over. We zouden beide niet graag op de fiets willen gaan want de heuvels en bergen op fietsen lijkt ons verschrikkelijk. Heuvel af lijkt ons dan wel weer geweldig natuurlijk. Gisteren hadden we het er nog over gehad of we niet een fiets konden huren en dit eens honderd kilometer konden proberen gewoon om eens te beleven. Maar dan kunnen we natuurlijk niet over het strand en zijn we een stuk minder behendig. Het zal dan ook wel niets worden en we gaan dan ook mooi dapper te voet verder. We komen aan in Le Porge Océan. Hier gaan we bij een strandtentje zitten en drinken een kop koffie. Joop vindt dit heerlijk en Jan is iets minder gecharmeerd. Daarna voor de dorst nog maar een Orangina en dan besluiten we maar weer verder te gaan. We lopen naar de strandopgang om via het zand verder te kunnen gaan. Op het strand wappert de rode vlag dit betekent dus niet zwemmen. Nu hoeven wij dit ook niet maar de oorzaak is zo blijkt dat er een redelijk sterke wind richting de kust staat. Het water is dan ook hoog en wij vermoeden dat er niet gezwommen kan worden vanwege een sterke aflandige onderstroom. Voor ons betekent het hoge water dat er geen harde rand is op het strand waarover we kunnen lopen. De zon twijfelt heel even of hij doorkomt maar slaagt er uiteindelijk niet in. We zijn gedwongen via het fietspad verder te lopen dit vinden we balen maar je kan niet altijd geluk hebben en de zon schijnt niet dus is het niet te warm achter de duinen. Even verderop worden we weer ingehaald; Goedemorgen Bon Camino wordt er geroepen. De Friese vlag wordt nu dus zo langzamerhand wel herkent er zullen wel wat meer Nederlanders in dit gebied rondlopen. We gaan verder over het fietspad en op een picknickbankje eten we een broodje, er mag geen vuur gemaakt worden (brandgevaar) dus de koffie of soep moeten we er zelf maar even bij denken. We willen het nieuws niet halen dat er twee NL'se perigrino's een brandje hebben gesticht in la France. We komen aan in Le Grand Cohot en we vinden al spoedig een camping. Omdat we pelgrims zijn rekent de man één tentje in plaats van twee zodat we voor 15 euro kunnen overnachten en douchen. We zetten de tassen tegen een boom en eten een lekkere Magnum. Daarna zetten we de tentjes op en gaan we douchen. Jan stapt eerst in de koude douche, het stond wel op de deur dat het koud was maar het wachten op warm water duurde lang. Uiteindelijk heeft hij een ander hokje opgezocht en heerlijk warm gedoucht. We treffen op de camping een Fransman aan die in Parijs woont en "gewoon voor de lol" van Bordeaux rond het bassin d'Arcachon loopt. Morgen lopen we richting Le Cap Ferret bij het bassin daar gaan we met een bootje over zodat we niet een goede 65 kilometer eromheen hoeven te lopen. Het bassin is duidelijk te zien op de landkaart. Omdat er geen zonnetje schijnt durven we het niet aan te wassen. Het moet namelijk ook weer op tijd droog. We hangen onze kleren over de tent te luchten en dan begint het te motregenen. Hup alles snel naar binnen en we hebben een stukje verder naar het strand toe onderdak en een biertje gevonden. We kunnen hier ook eten en besluiten een pizza te nemen. Le Grand Cohot ligt overigens ter hoogte van de stad Bordeaux morgen komen we ook langs Dune du Pilat de hoogste duin van Europa. We zullen eens zien of we deze kunnen beklimmen. De pizza smaakt anders dan verwacht. We hebben namelijk niet goed gelezen of het stond verkeerd op de kaart. We kregen een salade met tomaat, kip, kaas en croutons. Het was wel lekker maar dit betekende vandaag geen warm eten. Bij de snackbar voor de camping hebben we nog twee sandwiches met ham gekocht voor morgenvroeg. Ons brood en kaas is namelijk op. We gaan morgen waarschijnlijk erg vroeg vertrekken omdat we ongeveer 15 kilometer moeten lopen tot Le Cap Ferret en we daar de 11.30 boot willen hebben. Vroeg op bed om morgen vroeg op te staan.