Dag 5: 12 augustus 2016 van Grasmere naar Kirkby Stephan 152km

Vanochtend stond Joop om half acht op, Jan om tien voor acht. Onze spullen zijn goed gedroogd, mede omdat er in de wc een warm radiatortje hangt. Alleen de schoenen zijn nog niet helemaal droog. Joop heeft ze gisteravond voor een groot deel droog gekregen met de föhn. We pakken rustig onze spullen in de tas en gaan dan richting de ontbijtzaal. Daar hebben we een basic breakfast. Toast, jam, boter, koffie en jus de oranges. Het smaakt goed en we gaan terug naar de kamer. We bekijken nog even hoe we richting het Oosten kunnen komen. Het lijkt ons dat we het beste via Keswick kunnen reizen. En dan Penrith, Brough en Kirkby Stephan. Bij de balie vragen we wanneer we de borg voor de sleutel terug krijgen nog even om de beste optie. Ons wordt aangeraden via Kendal te gaan. De bus 555 gaat om 11.00 uur vanuit het centrum. We zijn te vroeg en drinken nog even koffie met een stuk appeltaart. Dan gaan we met de dubbeldekker richting Kendal. We komen door Rydal, Ambleside, Windermere, Staveley en komen dan aan in Kendal. Het is ongeveer 40 kilometer en een uurtje reizen. Onderweg hebben we mooie uitzichten op het Lake district. Eenmaal aangekomen (12.00 uur) blijkt dat de bus naar Kirkby Stephan om 17.14 uur gaat. We bekijken allerhande opties de conclusie is dat we beter over Keswick hadden kunnen gaan. Nu is wachten op de bus van 17.14 uur de enigste en voordeligste optie. We besluiten dan ook maar rustig aan te doen. We gaan naar het winkelcentrum van Kendal. Daar vinden we een hardware store, we vinden camping gas voor in ons primusje. Dan hebben we het keteltje, primus, de koffie en macaroni toch niet voor niets mee genomen. We komen nog langs een Thomas Cook reisbureau en vragen nog even hoe we richting het Oosten moeten komen. Het komt weer neer op wat we al wisten, de bus van 17.14 uur. Dan komen we langs een pub, en je kunt het raden, we hebben maar een pintje genomen. Het was tenslotte ook al 14.30 uur, en het is vrijdag, proost! Het was een Lancaster Bomber een donker biertje en smaakte goed. Daarna hebben we nog een Stella Artois genomen, ook prima. Na al het wachten zijn we langs de McDonalds geweest voor wat McNuggets. Waarna we naar het busstation zijn gegaan. Daar aangekomen hebben we nog een kwartiertje gewacht op de bus. En vroegen om twee tickets naar Kirkby Stephan. En wat bleek? De bus rijdt buiten de schooltijden maar tot Penrith. Dat is vanaf ons startpunt vanochtend nog niet eens een derde van waar we heen willen. We hebben vanmiddag vier verschillende buschauffeurs gevraagd en dit was de bus 106 die we moesten hebben naar Kirkby Stephan. Helaas, maar 'shit happens' we stappen in omdat we geen andere keus hebben. We hadden beter vanmiddag weer terug kunnen gaan naar Grasmere en dan naar Keswick. Van daaruit weer naar Penrith te gaan en dan verder... Eenmaal in de bus een oud barrel hebben we schitterende vergezichten over het landschap dus het is ook wel weer genieten. Het is een toeristische route dus we zien veel van het Lake district. Er is een dame met twee kinderen waarvan het jongetje dat de jas even uit moet begint te krijsen en dit een halfuur tot ze weer uit stappen vol houdt. Het was een mooie tocht maar we waren nog maar in Penrith. We hebben vakantie dus het maakt niets uit. Totdat de buschauffeur vlak voor het busstation stopt, zet de bus uit en verlaat zijn werkplek. Hij roept ons toe dat er een bus naar Kirkby Stephan gaat aan de overkant van de straat. Nadat hij de straat over gerend is roept hij ons en zegt dat hij denkt dat de bus vijf minuten verlaat is anders waren we hem wel tegen gekomen. Het is de laatste bus dus hoe dan ook we hebben hem gemist of hij komt nog. We wachten nog tien minuten bij de halte en daar verschijnt bus 563 naar Kirkby Stephan. Zo heb je pech en zo heb je weer een beetje mazzel. Met dank aan de buschauffeur die - zo bleek achteraf - een andere passagier even gevraagd had hoe het precies zat. In Appleby in Westmoreland stond de 'pliesie' op de weg. De weg was afgesloten en we moeten omrijden. De buschauffeur die al hard reed vanwege zijn vertraging geeft nog meer gas. We gaan weer over diverse landweggetjes waarna we uiteindelijk in Kirkby Stephan terecht komen. We hebben met behoorlijk wat omwegen zigzaggend 152km met de bus afgelegd. Hemelsbreed is dit een afstand van 43km. Bij de bushalte is een luxueus uitziend etablissement waar achter het raam een bordje hangt 'vacancies just call'. Gezien de inrichting van de zaak zou het weleens een dure kamer kunnen zijn, toch vragen we even. Ze hebben de King suite beschikbaar met een tweepersoonsbed. Zelf geven ze aan dat het wel duur is, namelijk 80 pond. We vragen naar alternatieven. Verderop is een jeugdherberg zeggen ze. Bij de jeugdherberg bellen we het telefoonnummer dat op de deur staat aangegeven en Madam Denise neemt op. Ze geeft ons de toegangscode en zegt er met vijf minuutjes te zijn. De jeugdherberg is in een oude kerk en heeft heel veel lege bedden. Er zijn alleen een aantal andere jongeren. Voor 40 pond mogen we er verblijven dit scheelt toch wel de helft. Als dank voor de tip van de heren van het etablissement gaan we een pintje nuttigen bij de heren. Daarna halen we nog een kaal broodje hamburger bij een shoarmaboer. Eten het op en gaan te bedde in het voormalig godshuis dat al sinds 1981 als hostel dient.