Dag 11: 18 augustus 2016 van Littlebeck naar Robin Hood's Bay, 17km

Rond kwart voor zeven ontwaakten we met een zonnestraaltje op ons tent. Om half negen is er ontbijt dus we kunnen rustig aan inpakken. Omdat Jan zijn kussen lek was had hij één van Will te leen, echter deze liep ook leeg. Desondanks hadden zowel Jan als Joop een goede nacht. De buitentent lieten we nog even staan zodat deze in de zon nog wat kon drogen. Het ontbijt was weer een full breakfast en genoten we met Abbi en Will + twee andere Engelse echtparen, het was voortreffelijk. Waarna we afrekenden, we waren voor de camping en ontbijt in totaal maar 22 pond kwijt. Een jongetje (Richard) dat een weekje met zijn ouders bij de familie is te logeren speelt met een pickup touwtje en wat jonge katten. Hij vraagt ons de oren van het hoofd omdat wij uit Nederland komen. Taal is interessant voor hem omdat hij de hele tijd vraagt hoe zeg je dit in het Nederlands hoe zeg je dat? Het is een vlot pienter kereltje van zeven jaar oud. Dan regelen we de packhorse en nemen afscheid van de familie. Een betere camping/overnachting in de tent hebben we nog niet getroffen. Iets na negenen verlaten we de boerderij. We moesten gisteren een stuk van de route af om bij de Take Inn Farm te komen. Dit vergde een forse klim, van het erf af gaan we dan ook niet terug maar een alternatieve route die weer op het parcours uitkomt, Abbi, Will en de hond doen dit ook. De route leidt ons dwars door de weilanden en klaphekjes. Het vee, schapen en koeien loopt weer gewoon los en wij mogen er tussendoor. Dan komen we bij een grote kudde stieren, een beetje spannend om er tussendoor is het wel omdat Abbi en Will de hond mee hebben. Dan reageren ze toch wat anders. Met wat gejaag kunnen we er toch langs lopen. Dan gaan we het bos in en dalen we wat af. Over een loopbruggetje komen we weer op een bospad langs een rivier. Joop denkt dat Jan Nota dit een sprookjesbos zou noemen. Uit het bos gaan we in een speldbocht via een asfaltweg de heuvel op. Wanneer we weer boven zijn zien we het laatste stuk wat we gisteren gelopen hebben op de andere heuvel goed liggen. Het stuk vanaf de autoweg dat we gisteren liepen is goed te zien. Dan slaan we weer een schapenpad in tussen de heide door. De heide staat ook hier schitterend in bloei en het ruikt lekker. Weer gaan we een stuk langs de autoweg en dan slaan we het veld weer in. We zien aan ons linkerhand steeds duidelijker de zee liggen. Vanaf de heide nog even een 'knoffelpaad' door de bosjes naar beneden en dan komen we weer op het asfalt terecht. De weg leidt ons naar Hawsker. Een mooi dorpje met een caravan park. Bij het park is een klein winkeltje. Daar kopen we een witte Magnum, die we heerlijk op smikkelen. Will en Abbi zitten er ook even te rusten. Het dorpje gaan we weer uit en dan is het nog exact 1 mile (1,6km) naar de kust. Na een caravan park overgestoken te hebben bereiken we de kust. Het is nu nog een aantal mijl langs de kust lopen en dan zijn we in Robin Hood's Bay. Het weer is vandaag perfect, zo nu en dan de zon en bewolking. We lopen langs de kliffen over een glooiend pad. Bij een paaltje gaan we even stilstaan en drinken nog een pakje sinaasappelsap dat we gisteren al gekocht hadden. Ook is er nog een stukje van de aardbeien cake over, dat nemen we ook en gaan dan verder. Het is nog een poosje wandelen en dan krijgen we het zicht op Robin Hood's Bay. Er zijn grote hoogte verschillen en steile hellingen. We dalen af en lopen langs een soort boulevard. Na een goede 17 kilometer zijn we aangekomen op ons eindbestemming. Beneden op het strand zijn Abbi en Will en de hond en ze zien ons lopen. Ze zwaaien uitbundig, wij zwaaien uitbundig terug. Dan dalen we verder af en gaan we het strand op. We zijn er en hebben het gehaald, het voelt niet alsof we een enorme mijlpaal hebben behaald maar we hebben wel fantastische dagen gelopen. Het geeft daarom ook wel voldoening om er te zijn. Op het strand zoeken we Will en Abbi nog even op. Zij zijn tot de knieën in het water geweest. Volgens de Coast to Coast traditie, zoals Wainwright het deed behoor je even te zwemmen. Wij hebben in twee centimeter water gestaan. Dan nemen we afscheid van Will en Abbi, we hebben afgelopen dagen wederzijds een goed contact gehad. Zij gaan vandaag om 15.30 alweer met een busje richting Kirkby Stephan. Van daaruit gaan ze met hun eigen auto verder. We verlaten het strand en zoeken een eettentje op. In The Pie Parlour eten we twee tosti's hamkaas met een glas jus de oranges. Daarna lopen we naar de B&B Elm Grove. Om 16.00 uur komt de packhorse onze bagage brengen. Dan kunnen we ons douchen en fatsoeneren. We drinken een kopje koffie en eten er een koekje bij dat klaar staat in de kamer. Na het douchen en het schrijven van enkele postkaarten gaan we richting het centrum. Bij het postkantoor gooien we de kaarten in de bus. Dan dalen we af naar de baai. De helling is nog even steil als vanmiddag. De kroegjes en restaurants omtrent de baai zitten aardig vol. We kijken dan ook nog even bij de strandopgang. Het water staat nu al zo hoog dat de opgang of beter gezegd de afgang geheel onder water staat. Het blijft fascinerend eb en vloed. In de pub Laurel Inn drinkt Joop een Guinness en Jan een Foster's. Daarna wagen we ons weer aan de klim, we komen uit bij het restaurant van het Grosvenor Hotel. We bestellen kip in champignonsaus en hebben daarbij patat, broccoli, wortelpuree, bonen en rode kool het gaat er prima in. We drinken een Wainwright, genoemd naar de bedenker van de Coast to Coast Walk. Hij smaakt niet bijzonder. Daarna nemen we een Timothy Taylor Landlord. Deze heeft iets meer smaak dan de Wainwright. Ondanks dat de pintjes niet speciaal waren hebben we toch lekker gezeten. Even voor tienen zijn we teruggekeerd naar de B&B. Om tien uur ging het licht uit.