Dag 2: 30 juli, van Thorsminde naar Langerhuse | 31,4 km

Vannacht goed geslapen ondanks dat het altijd voor geen meter ligt op de matjes. Het zal wel weer wennen. Om acht uur besluit ik om in te gaan pakken. De tent is nat van het avond en ochtend dauw. Dus dat wordt afdrogen. Er komt nog heel wat vocht af wat ik vervolgens niet mee hoef te sjouwen. Na de tanden gepoetst te hebben vertrek ik om negen uur.

Het is bewolkt dus heerlijk wandelweer. Het pad vanaf de camping loopt over een auto weggetje de 181. Het loopt lekker zo langs de duinen. Er zijn wel behoorlijk mugjes die mij vergezellen. Dat is iets minder. Zo nu en dan kom ik een fietser tegen. Rond 10 uur wordt het drukker op de weg. Dan moet ik de tegemoetkomende auto's steeds beter in de gaten houden. Na 10,8 kilometer verlaat ik de 181 en ga over een klein weggetje door Fjaltring. Een klein dorpje. En lekker autoluw. Bij Fjaltring Købmansgaard koop ik een flesje Sprite en een aangenaam broodje. Op een picknick bank heb ik even pauze.

Dan loop ik verder. Na een kilometer of wat staan bij een wit kerkje bij Trans op een klif bij de kust picknicktafels en is een toilet. Het is twaalf uur dus ik besluit te gaan lunchen. Met de primus en het keteltje kook ik water voor een cup a soup. De broodjes die ik gisteren uit de supermarkt haalde smaken goed. Het beleg is de kaas die ik nog van huis heb meegenomen. Dan vraagt een man of hij met zijn vrouw ook gebruik mag maken van de tafel. Natuurlijk mag dat en we maken een praatje. Ze gaan vanuit hun woonplaats Flensburg een rondje Denemarken fietsen. De hond zit voorop in de bakfiets. De hond is ook de reden dat ze op de fiets zijn. Hij is in mensen jaren al 91. Ze houden ook erg van wandelen en hebben ook al eens 200 kilometer vanaf Saint-Jean-Pied-de-Port gelopen. Ze weten te vertellen dat de kleine mugjes regen voorspellen.

Het vervolg gaat langs een verhard duinpad en hele mooie kliffen. Hier en daar een bunker waar ik op één ook even opklim. Na een rode vuurtoren gaat het verder over een zandpad door de duinen. Het loopt iets minder en ik merk dat de rugzak wel weer aardig wennen is. De heupband en schouderbanden irriteren in het begin altijd wat. Gelukkig gaat het pad  over in een grindpad. Dan haalt het Duitse echtpaar mij in op de fiets. We groeten even en dan verdwijnen ze snel uit het zicht.

Vervolgens gaat het kilometers over een duinpad wat even later beneden langs een meer gaat. Zo nu en dan zachte stukken die zwaarder lopen. Maar over het algemeen voor een wandelaar goed te doen. Het is erg rustig zo nu en dan kom ik een verdwaalde wandelaar tegen en wat fietsers. Op 19 kilometer bij Ferring is een camping. Maar ik ben nog niet aan stoppen toe het is nog maar net na de middag.

In een gebied met allemaal vakantiehuisjes kom ik er weer achter dat die parken allemaal vervelend grind hebben. Op het park bij Vejlby is een tentje. Daar neem ik om half drie maar even pauze. 24,4 kilometer op de teller. Een grote cola gaat er wel in. Na een drie kwartier gezeten te hebben maar weer verder. Op zich is 24 kilometer om er weer in te komen ook zat maar de camping op 19 kilometer om half twee kwam mij te vroeg en hier kan ik niet staan. Dus ja nu moet ik maar even doorzetten.

De bewolking laat het vanmiddag inmiddels afweten. Dus zo nu en dan wordt het best warm. Een verkoelende bomenrij is dan ook even aangenaam. De route vervolgd over een geasfalteerd fietspad. In deze omgeving zijn veel graanvelden en ook schuren te vinden. Dan kom ik in Vrist. In de omgeving heb ik een tijdlang geen internet. Dus is het ouderwets spoorzoeken. Twee ligfietsers zien mijn Friese vlag en roepen Friesland. Zelf hebben ze de Nederlandse vlag op de fiets. Bij de supermarkt stoppen ze even. Daar maken we een praatje. De mannen fietsen ook in etappes Denemarken door. Ze zijn deze keer in Hamburg gestart en gaan naar Skagen. En dan nog verder naar... ze plannen twee dagen vooruit. Ze gaan de supermarkt in.

Zelf loop ik verder Vrist uit nog een paar kilometer naar Langerhuse. Daar is een zelfbedieningscamping. De creditcard van broer Seakle biedt uitkomst om te betalen. Verder werkt alles met codes. Omdat er regen wordt verwacht, heb ik gecheckt op weer.nl, en er hele kleine hutjes staan besluit ik zo een te nemen. Dan hoef ik de tent morgen niet nat in te pakken. De douche ook met code is lekker en doet mij goed. Hopelijk gaan deze 31,4 kilometer mij als vliegende start niet opbreken. Maar dat zien we wel. Het liep verder goed.

De campingbeheerder heb ik gebeld om te vragen of hij een fiets te leen heeft. Het plaatsje Harboøre waar eetgelegenheden zijn is namelijk een kleine drie kilometer verderop. Daar heb ik geen trek in heen en terug te wandelen. Hij geeft aan dat achter het gebouw waar het bordje 'privat' hangt fietsen staan. Als deze niet op slot staan mag ik er één gebruiken. En wat blijkt ik heb geluk. Dus op de fiets naar Harboøre. Daar eet ik een lekker gerecht met kip. Ook hebben ze in de plaatselijke grill een biertje erbij. Het is een Tuborg en hij smaakt lekker. Op een kerk en een station na is er niet veel in het plaatsje. In de grill zit niemand, behalve ik. Het loopt wel in en uit met afhaalklanten. Rond zeven uur heb ik het pilsje en de maaltijd achter de kiezen. Dan neem ik nog een Tuborg mee voor op de camping.

Op de terugweg verken ik fietsend nog even of er een mooi pad ligt langs de kust. Dit is niet het geval, handig te weten voor de dat van morgen. Op de camping aangekomen zet ik de fiets weer even terug en ga ik in de zon voor het hutje zitten. Het zit er heerlijk even. De kleren die ik overdag aan had hangen te drogen in de zon. Het hutje is wel snikheet door de zon. Wat dat betreft zou ik het niet aanraden maar we overleven het vast vannacht.

De buren zijn inmiddels ook thuis. Mevrouw woont in het midden van Denemarken en mist de zee heel erg. Daarom gaat ze vaak naar deze camping om van de omgeving te genieten. Gelukkig heb ik nog een biertje zodat het nog even aangenaam vertoeven is. En morgen weer een dag!