Dag 13: Dorum naar Cuxhaven, 22,8 km

Even voor zeven uur begint het weer te regenen. Ons hele hebben en houden slepen we onder een afdakje even verderop. Hier staan vier hele grote picknicktafels. Zo staan we mooi droog onze tenten af te drogen. Akke biedt Joop genereus aan de buitentent vandaag in de rugzak mee te nemen omdat deze nat is. Joop zegt stoer dit extra water wel te kunnen tillen. Onder het afdakje genieten we ook van een kop bouillon van warm water uit de kraan omdat het gastankje op is. Dan doen we de regenhoezen om de tas en de regenjas aan. Even na half negen verlaten we tandengepoetst en wel de camping. De zeedijk weer op richting Cuxhaven. Er is geen verharding bovenop. Het uitzicht is wel fantastisch. Een mooie kwelder en natuurlijk het nooit vervelende wad. Akke loopt liever op verharding dus die gaat binnendijks beneden lopen. Bovenop gieren de zwaluwen als straaljagers om ons heen. Vermoedelijk omdat ons lopen de insecten op laat vliegen of spatten. Na 3,5 km komen we langs Cappeler Siel. Daar is ook een camping aan het water. Vanaf daar iets eerder al loopt er ook een goed pad buitendijks. Akke vergezeld ons dan ook weer. Mooie kleurrijke bloemen aan beide zijden van het pad en allerlei vogels die van de natuur lijken te genieten. Op vijf kilometer blijkt het toch te mooi om waar te zijn. Het pad houdt op en we stuiten op schrikdraad met koeien erachter. Door het lange gras dan maar over de dijk en binnendijks verder. Niet erg maar qua uitzicht wat minder. We stoppen even om de regenjassen en een trui uit te doen. We lopen verder onder aan de dijk. Bij Spieka -Neufeld is het restaurant dicht. Na 7,4 kilometer zien we wat bankjes op de dijk. We rusten even uit maar niet te lang want het is fris. Het dorpje Spiekaer Siel passeren we. Aan de rechterkant zien we voor het eerst bossen. Uit de mondharmonica klinkt 'Du kannst nicht immer siebzehn sein’. De route wordt heuvelachtig en tussen de bossen door. Als we richting Berensch wandelen loopt er een stel met een hond voor ons uit. We halen ze in en als we bij de bakker zijn blijkt dat deze van acht tot tien geopend is. Het is al half twaalf dus helaas. Het stel met de hond vragen we waar we nog meer koffie kunnen krijgen. De man zegt in aardig goed Engels dat we dan naar Sahlenburg moeten. Dit ligt helaas niet op de route. Als we ze achterna lopen vragen ze of we koffie willen. In de tuin is een zitje waar we plaats mogen nemen. De man komt met een fles water en glazen aan. Ook komt er een pak spritsen op tafel. Dan komt de man met grote mokken aan. Het lijken wel soepkommen. Een hele pot koffie wordt verdeeld over vier koppen. Het smaakt goed. De vrouw zegt dat dit koffie voor de nachtwacht is, lekker sterk. Het hondje is al vijftien jaar oud en had een week geleden ook behoorlijk last van de hitte. Het stel komt uit de omgeving van Dortmund. Ze vieren hier twee weken vakantie en komen hier vier keer per jaar. Het gaat even over welke route we afleggen, voetbal en hoe oud Joop en Akke zijn. Petje af is de reactie. Even na twaalf uur gaan we nadat we met elkaar op de foto zijn geweest en een handdruk hebben gegeven verder. Er loopt een mooi verhard pad tussen de bomen door. Het loopt weer een stuk lichter zo na dit intermezzo. Als we op het pad lopen toetert er een auto. Het stel rijdt voorbij. Het begint wat op de Veluwe te lijken. Bomen afgewisseld met heide. Zandpaden voor ruiters en schelpenpaden voor wandelaars. Hier en daar een bramenstruik. Dan komen we in Holte-Spangen een klein dorpje voor Cuxhaven. Tussen de bomen door zien we grote windmolens met rode strepen op de wieken. Verderop zien we ook een grote zendmast. Wat volgt is een klein maar uitgestrekt gehucht of voorstad van Cuxhaven. We komen steeds meer in de stad. Grote woonwijken met rijen huizen. Gelukkig geen industrie. Drie kinderen op een fiets vragen waar we vandaan komen. Als we zeggen Holland dan zeggen ze: Whooooo laufend… We moeten er wel om lachen. Op een bankje rusten we nog heel even voordat we voor het allerlaatste stukje gaan. Wat we als eerste doen is een weg naar het station vinden. Met behulp van de GPS is dit kinderspel. Om half drie zijn we er. Het station wordt verbouwd en is niet  toegankelijk. Aan de achterkant staan wat bouwunits. In één van de units zit het tijdelijke ticketkantoor. We vragen om  treinkaartjes naar Groningen. Morgenochtend kunnen we twintig voor negen met de trein. Het kost ons iets van 40 euro om in Groningen te komen met ons drieën. We vragen de baliemedewerker of er ook een toeristenbureau in de buurt is. Dit zit in een museum om de hoek. Daar aangekomen vragen we om een plekje voor de nacht. De mevrouw zegt dat ze niets voor ons kan betekenen. Maar ze heeft wel een boek met alle accommodaties in Cuxhaven. Ook heeft ze een telefoonnummer waar via een slaapplek geregeld kan worden. Ze zegt dat alles in principe vol zit. Buiten het museum op een bankje bellen we het nummer. De dame aan de andere kant zegt dat alles volgeboekt is. We krijgen nog wel een alternatief nummer maar op een of andere manier werkt dit niet. Dan op internet Googlen. We bellen een hotel met de vraag of ze plek hebben. Ze hebben een tweepersoonsbed en een kind zou daar bij in mogen. Jan vraagt of er ook een slaapmatje op de grond mag. De heer verontschuldigd zich en zegt daar is een tweepersoonskamer niet voor bedoeld. Pech voor ons dus. Even verder Googlen leert dat er een havenhostel is. We bellen en de dame zegt dat er nog plek is voor drie personen. Ze vraagt of ze het moet reserveren. Dan kan het niet meer geannuleerd worden. We vragen dit te doen en lopen er gelijk heen. Voor iets meer dan vijftig euro hebben we een mooie kamer met ontbijt. Het is in het havenhostel van dezelfde aanbieder als de camping in Bremerhaven. De kamer is nog niet gereed dus we drinken even een pintje en een fanta tot we geroepen worden. Het station, het toeristenbureau en het hostel zijn allen binnen 100 meter van elkaar. Half vier is alles geregeld en vier uur zitten we op de kamer. Om vijf uur hebben we alle drie gedoucht en zijn we er klaar voor om in Cuxhaven om ons heen te kijken. Langs het water lopen we weer terug richting centrum. Daar zit een konditorei waar we plaats nemen. Akke neemt een heerlijke kop koffie. Jan en Joop nemen een lekkere pot bier. Als lekkers neemt Jan een stuk appeltaart, Akke een soort cheesecake en Joop een chocoladetaartje. We zitten er een poosje en besluiten dan de winkelstraat te bekijken. De meeste winkels gaan op dat moment dicht. Akke heeft de tocht naar het station een korte broek zien hangen. Het blijkt niet haar maat te zijn helaas. Even verderop zit een groot warenhuis. Deze is tot zeven uur open en hier gaan we naar binnen. Inmiddels bijna traditiegetrouw kopen we er een aantal T-shirts. Als we uitgewinkeld zijn zoeken we naar een geschikt restaurant. We lopen wat heen en weer. Vragen bij een Griek die vol zit en komen vervolgens bij de Aziaten terecht. Ze hebben een Thais en Tapas restaurant. Jan heeft het er niet zo op maar wie niet waagt wie niet wint. Als starter nemen Jan en Joop een glasnooodlesoep. Deze is erg pittig maar ook erg lekker. Als hoofdgerecht hebben we alle drie voor noodles met gebakken kip gekozen. Ook dit doet ons alle drie goed smaken. We nemen nog een biertje als afronding. Dan lopen we rustig aan weer naar het hostel. Zo kunnen we terugkijken op een mooie dag en tevreden het bed in duiken.