Dag 12: Bremerhaven naar Dorum, 27 km

Akke vraagt om zes uur aan Joop of we op moeten breken. Een uurtje wachten was het antwoord. Rond de klok van zeven beginnen Joop en Akke te rommelen. Twintig minuten later rommelt Jan met ze mee. Om zeven uur zit alles in de tas. De tenten waren praktisch droog dus inpakken was peanuts. We zijn zowaar wat gewend aan de typische geur van onze met de hand uitgewassen kleren. Dat het bijna jammer is dat het einde van het avontuur weer nadert. Om kwart over acht lopen we na tandengepoetst te hebben van de camping. De supermarkt waar we gisteren proviand gekocht hebben is 24/7 open. Het is ons al eerder opgevallen mensen kijken nogal vreemd op als ze ons zien lopen. We zijn dan ook nog niet andere wandelaars met een backpack tegengekomen tijdens onze tocht. Fietsers heb je hier wel bij de vleet. Soms zitten ze achterstevoren op de fiets of in de auto. Het gevoel zo aangekeken te worden hebben er in bijvoorbeeld Frankrijk nooit gehad. Na een paar honderd meter komen we direct in het havengebied. Het is een drukte van belang. De auto-industrie tiert er welig. We zien ons de ogen uit. Duizenden auto's, honderden treinwagons, ontelbaar veel vrachtschepen. Hier gaan miljoenen in om. Legervoertuigen en landbouwmachines, kranen en gloednieuwe vrachtwagens. Alle merken zoals Mercedes, Ford, Hyundai en Mini staan rijen dik op grote parkeerplaatsen en in hoge parkeergarages.  Wat een geweld en wat een kapitaal. Wat een verschil met de rustige kustplaatsen waar we eerder doorheen liepen. Vrachtwagens jakkeren ons aan beide kanten voorbij. We beseffen ons dat dit nog maar een stip van alle industrie op de wereld is. Na zes kilometer komen we in rustiger vaarwater. Langzaam verlaten we de industrie via leuke smalle paadjes tussen huizen en boerderijen door. Bij de dijk aangekomen lopen we bovenop verder. Aan aan onze linkerhand zien we grote containerterminals waar ze duizenden containers aan het laden en lossen zijn. Over de dijk lopen we verder weg van de industrie. Lekkere frisse zeelucht in plaats van fijnstof happen. Het geluid van de 24uurs industrie vervaagt met de kilometers. Dan stuiten we weer op een omleiding vanwege dijkversterking. Wat heeft die industrie van zonet ons toch te pakken. Al die gassen die zij uitstoot zorgen voor een dunnere ozonlaag. Die op zijn beurt meer zon door laat. Wat ervoor zorgt dat ijskappen smelten. Waardoor de zeespiegel stijgt. Zodat wij de dijken weer moeten ophogen en versterken. In de verre verte geen werkzaamheden te zien. De hekken zijn zo degelijk dat we wel om moeten lopen. Maar we hebben het ook wel aan onszelf te danken. Wij doen ook mee aan de consumptiemaatschappij. De omleiding gaat over een zestig weg tussen de bomen met maïsvelden aan beide zijden door. Op een gegeven moment willen ze ons nog verder om laten lopen. Hiermee gaan we niet akkoord en we kiezen onze eigen weg. Er rijden veel auto's dus het is goed uitkijken en zo nu en dan even de berm in. Dan komen we in het gehuchtje Hülsing. Mooie oude gebouwen. Een stukje verderop ligt Wremen. Bij een hotel en restaurant vragen we of ze open zijn. Ze verwijzen ons naar even verderop. Bij de kust, bij het strandje staan verschillende verkoopkraampjes. Wremer Bakery heeft er een Brownies en Cookies kraam. Joop en Akke nemen een grote kop koffie. Jan een flesje ijsthee. Als lekkernij eten we een stuk opgewarmd appelgebak met ijs en kaneel eroverheen. Het doet ons heerlijk smaken na 16,1 kilometer. Voordat we Wremen verlaten halen Akke en Jan nog een braadworst op een broodje. Na 20 minuten gewacht te hebben krijgen we een ietwat aangebrande braadworst op een miniscuul broodje. Joop eet nog even een toetje en ook het 'skiethuus' bezoeken we nog even.Even voor één uur gaan we verder. Twee kilometer lopend op de zeedijk heerlijk met een briesje. Met de zon in de rug komen we aan bij de kust. Overal staan houten palen in de drooggevallen vlaktes. Het zijn kilometers vlakte voor ons die vanwege eb drooggevallen zijn. Een schitterend gezicht hier kwamen we voor. In de verre verte zien we de grote schepen varen. Wat een contrast met de industrie van vanochtend. Waarvan we als we ons omdraaien de grote kranen nog kunnen zien. Onderweg staat er een slikslee en verderop op het wad allemaal visnetten. Het gebied is als nationaal park bestempeld. We gaan 5 kilometer langs het water daarna krijgen we weer een kwelder aan onze zijde. Het is goed voor elkaar het pad. Een mooie vlakke verharde weg. Voor ons zien we Dorum onze eindbestemming van vandaag liggen. We zien een groot bouwwerk. Als we dichterbij komen blijkt het een oude vuurtoren te zijn. We klimmen nog even over een hek en dan zijn we er. Om het haventje heen lopend komen we bij KNAUS camping Dorum. Het is drie uur en we hebben 27 kilometer gewandeld. Bij de receptie in een zeecontainer staat een rij voor de inschrijvingen. Op drie stoelen bij een tafeltje ploffen we neer. Uiteindelijk zijn we na veertig minuten wachten aan de beurt. Om vijf uur zijn we dan ingeschreven. Half zes staan onze tentjes en hebben we bouillon en een broodje achter de kiezen. Om zes uur zijn we bij allemaal fris en fruitig. We gaan opzoek naar een plek waar we wat kunnen drinken. Bij het haventje staan vier verkoopkraampjes en is een terras. Joop en Jan bestellen een bier. Akke drinkt een ijsthee. Even later bestellen we pizza. Joop en Akke nemen de pizza Hawaï en Jan de 'Dorumer tief'. Het doet ons weer erg goed smaken. Op een gegeven moment gaat Akke terug naar de tent. Joop en Jan nemen nog een afzakkertje. Als die ook op is gaan ze nog even bij de vuurtoren kijken. Er is een trap die naar een plateau gaat. Bovenop is het zicht op het wad en de camping prachtig. Het begint te schemeren en de lucht is wat rood van de ondergaande zon. Zo sluiten we weer een prachtige dag af. Op naar morgen onze laatste loopdag.