Dag 9: 6 augustus van Blokhus naar Lønstrup | 31,1 km

Het bed ligt heerlijk dus ik draai mij nog een keer om. Tenslotte hoef ik ook niet om twee of drie uur al op de plaats van bestemming te zijn. En ik heb vakantie nietwaar. Rond de klok van negen ga ik uit de veren. Die boxspring lag heel goed. Rustig rommel ik wat om. In de kamer staat een tafeltje met stoelen. Een ontbijtje en de tas inpakken. Langs de toiletten. En dan een korte vieze miezer regen. Net voor tien uur check ik uit. Bij de Spar in het centrum koop ik een paar nieuwe broodjes en kaas. Dan loop ik kwart over tien weer op het strand.

Het waait een storm. Mijn geluk is weer windmee. Je zult maar bedacht hebben de route andersom te doen. Zon en bewolking wisselen elkaar af. Tegen de wind in kun je gezandstraalt worden. Hier en daar auto's en campers op het strand. En veel mensen die de hond even uitlaten waaien. Mijn tweede zeehond zie ik. Alleen deze is jammer genoeg dood. Een fietsster haalt mij in. Het strand is er hard genoeg voor. Er ligt ook een mini haaitje. Maar goed op het droge. Eerste hulp heeft geen nut meer.

Om twaalf uur even van het strand en uit de wind. 10,8 kilometer en pauze bij een strandtentje. Een paar nuggets en een thee. Best prima even. Grønhøj Strand is de naam van deze plek. Het echtpaar wat ik in Svinkløv en Blokhus op de camping zag is ook hier weer. Ze fietsen blijkbaar rustig aan. Wandelend kan ik ze bijhouden. Sommige auto's komen vast te zitten in het opgewaaide zand. Anderen helpen hen om los te komen. Half één loop ik weer op het strand. Kon tijdens het eten de trui uit. Hij is nu meer dan nodig. Weer even warmlopen.

Iemand heeft een zandkasteel inclusief slotgracht gebouwd. Meneer de wind blaast mij in een continue stroom naar rechts. Koers moet ik houden. Vol bepakte fietstouristen hebben moeite tegen de wind in te komen. Eén fietst zeer langzaam. De andere loopt. Het lijkt mij niet goed voor de fiets. Al dat zout van de zee en het strand. In de verre verte iets van een vuurtoren. En ergens daartussen weer een markering voor de scheepvaart. Hier en daar een aangespoelde kwal.

Op 15 kilometer bij Løkken Strand is weer een plek waar je kunt zwemmen. Hier zijn strandwachten aanwezig. Er zijn twee rood met gele vlaggen waar je tussen moet blijven. Omdat ik er nog niet ben loop ik maar even door. Grote keien en een verbodsbord zorgen ervoor dat vanaf dat moment geen auto's meer op het strand mogen. Ontelbare aantallen witte strandhuisjes staan er opgesteld. Twee rijen dik. In baksteenmotief.

Løkken zelf heeft een lange pier waar ik mij niet op waag. Er liggen grote boten op de wal. Dan is er een toiletgebouw wat meer dan geroepen komt. Weer terug op het strand ga ik verder. Ongeveer tien kitesurfers. Vanwege de harde wind geen badgasten. Even verder meer dan tien bunkers. Ze zijn nog redelijk goed gebleven zoveel jaar later. Sommige kun je ook in. Het is mij te donker om er te blijven. Een groot klif belet mij mijn route. Op Google maps kan ik zien dat het er bij laag water gewoon langs kunt. Aan de klif is te zien dat er anderen op een richel onderlangs zijn gegaan. Omdat ik geen zin heb weer terug te lopen neem ik de gok. Het is glad en erg smal. Vasthouden doe ik in droogte scheuren. Het lukt alleen een grote golf heeft ervoor gezorgd dat mijn linker voet wat nat is.

Dit stuk zijn heel erg stijlen duinen. Er kalft steeds meer af. Hier en daar zijn trappen gemaakt om er bij op te klimmen. De markering voor de scheepvaart ligt inmiddels achter mij. De waarvan ik denk vuurtoren nog steeds in het zicht. Ook rijden er een paar quads over dit deel van het strand. Dan ligt er een bunker op zijn kop. Vermoedelijk is hij van een duin geduikeld. Løkken was mooi voor de afwisseling. Nog een bunker die van een duin is gegleden. En nog een paar er bovenop. Mijn schoen droogt alweer aardig snel.

Op 22,2 kilometer in Lyngby neem ik even rust. Er is Fishermans rest. Pub & Café. Ze hebben veel bieren op de tap. Er draait Ierse muziek binnen. De drie zit in de klok. Dat maakt dat ik een Murphy's stout niet kan weerstaan. Of het verstandig is zal straks moeten blijken. Maar hij smaakt heerlijk. En het uitzicht erbij op de zee is super. Het zit er te lekker in de zon. Lyngby heeft blijkbaar ook feest want er is een tent en er speelt een bandje. Omdat het kwart voor vier is en ik nog een eindje moet besluit ik verder te gaan. 

Kruip door, sluip door kom ik bij een trap. Betreden op eigen risico. Nou vooruit dan maar. Ik sta weer op het strand. Een VW busje zit er vast in het zand. Maar ze zullen zich wel redden. Tien over vier loop ik weer. Hoge duinen. Bovenin in de kleilaag lijken vogelnesten te zitten. Een volgende trap is geblokkeerd met een balk. Hij ziet er ook niet jovel uit. Zonder trap zou ik niet weten hoe ik hier weer van het strand kom. 

Het is best nog wel een end. En er lopen nog maar weinig mensen. Het idee dat de zee steeds dichter naar de duinen komt wordt sterker. Op een gegeven moment moet ik een stukje daar waar het water ook komt. Even wachten tot er net een golf is geweest. En dan lopen. Een steen redt mij van kletspoten. Maar dat ik het getij niet ken en daarom maar een beetje doorloop is mij helder. Gelukkig zie ik zo nu en dan in de verte wel mensen lopen. Wat is het mooi. De zee, het zand maar met name de duinpartijen en kliffen zijn hier super. Zo heb ik ze nog niet gezien hier onderweg in Denemarken. 

De weg waar ik op Google Maps dacht te zien van het strand te kunnen blijkt een x aantal meters boven zeeniveau te liggen. En deels al te zijn vergaan door het afkalven van de duinen. Een rioolbuis en wat kabels steken nog uit de grond. Dan staat er een huisje op de rand. Ook dat zal er zijn langste tijd gestaan hebben.

Op 29,9 kilometer is er weer een trap. Een flinke klauter die mij op een duin brengt. De vuurtoren ben ik blijkbaar al gepasseerd. Het is Lønstrup waar ik ben. Waar veel hoogteverschil is. Het is een mooi plaatje. Restaurantjes in een soort van hoofdstraat. De camping waar ik naartoe zou lopen ben ik al voorbij. Alleen een kip krabbelt achteruit. Daarom ben ik blij dat iets noordwaarts nog een camping is. Nog een paar flinke dalen en klimpartijen. Dan ben ik er. Lønstrup Camping. Het is kwart voor zes. Met 31,1 kilometer stopt het hier vandaag. Op een bordje staat dat de camping vol is. Dan hoop ik maar dat er toch een plekje is. De man zegt dat er voor caravans en campers geen plaats is. Voor een tentje vinden we wel een plek. Heel fijn.

Op caravan plek nummer 4 mag ik de tent naast de caravan die daar staat zetten. Waarschijnlijk zijn de bewoners niet thuis. Om zes uur staat de tent en gaan de wandelschoenen uit. De douche gaat zonder muntjes en is weer aangenaam. Bij de receptie kan ik weer twee Tuborgjes op de kop tikken. Ook is er een diepvries pizza die in de oven in het keukentje gebakken kan worden. Tot slot is er een gemeenschappelijke ruimte waar ik kan zitten. Kortom het is weer goed voor elkaar. 

Na het eten lees ik een groot stuk uit een boek van James Rollins. De bibliotheek van de gezamenlijke ruimte heeft ook Nederlandse boeken. Even voor tien ga ik tandenpoetsen en de tent in. Het waait behoorlijk. Hopelijk lig ik er morgen nog. We zien morgen weer.