Dag 8: 5 augustus van Svinkløv naar Blokhuis | 23,3 km

Vannacht heb ik mij toch wel een breuk gelegen. Met regelmaat draaien was een vereiste. Uiteindelijk nog een beetje slaap te pakken gekregen en kwart voor negen opgeruimd. Perfect droog. Om half tien zat alles in de rugzak. Even langs het sanitair en zonnebrand smeren. 

Wanneer ik langs de receptie loop koop ik daar een paar broodjes. Geluk heb ik wel want er zijn nog maar een paar. En dat is genoeg. De broodjes in de tas en dan vanaf het terrein fietsroute nummer 1 volgen. Het is voor tien uur als ik loop. Bij Svinkløv Badhotel en de strandopgang ga ik rechts. Route 1 blijf ik volgen. Het is een geasfalteerde weg. Duinen links. Bos rechts. Over een brugje. Max. last acht ton. Kan precies. Heuvel op en heuveltje af. Goed om de dag mee te beginnen. Wat betreft ondergrond zijn het vlakke kilometers.

Dicht loop ik langs de strandopgang van het Slettestrand. Verder over een weg van gebroken puin. Ontelbaar veel vakantiehuisjes. Doorsnee zijn de meeste kentekens van Duitsers. Mijn pad volgt verder een karrenspoor. Waar het gras er tussen veruit het beste loopt. Zachtere landingen voor de voeten en benen. Toch blijft het oppassen. De benen hebben toch 12 kilo extra te dragen. Een blessure loop je letterlijk eerder op dan dat je er weer vanaf bent. 'Redningsvejen' wordt het pad hier genoemd. Maar het lijkt in niets op de oude reddingsweg in Nationalpark Thy. Zon en wind zijn in ruime mate aanwezig. Op 7,1 kilometer is er de strandopgang Tranum. Zelf ga ik nog even verder over route 1. Een paar fietsers die ik op de camping heb gezien halen mij in.

Een met de fiets achterop komend Nederlands stel roept. Hé een Friese vlag! Resulterend in een praatje. Hij is met de Noordzee route bezig en zij fiets een eindje mee. Rond half twaalf ben ik bij strandopgang Ejstrup. Tas tegen het toiletgebouw, matje op de grond en een broodje eten. Dan even het flesje met water vullen en weer gaan. Zien of we nog wat bij de 8,9 kilometer kunnen lopen. De route 1 wijkt aardig af dus ik kies ervoor om het via het strand te proberen.

Het getij heb ik mee. Auto's staan hier ook op het strand. Daarom is het dan ook te belopen. Er loopt er een vrouw met vijf langharige hazewindhonden. Eén loopt los en ze doet hem gauw vast. Om onduidelijke redenen laat ze hem zodra ik haar passeer gaan. Wat betreft het geblaf is het mij net iets te agressief. Als ik hem duidelijk wil maken dat hij moet wieberen luistert ie maar slecht. Ook het fluitje van de dame biedt geen soelaas. Dan blijf ik staan en als ze bij me is zegt ze dat het spelen is. Nou ik heb geen zin in een hap uit mijn kuit dus ik bedank haar daarvoor. Snel loop ik verder.

Het vervolgt over een autospoor over het strand. Bij de duinen staan bordjes waaruit ik opmaak dat dat het jachtgebied van het kroondomein is. Een twintigtal kleine vogeltjes lopen heel snel over het strand. Misschien strandlopers. Dan is het weer een stuk strand waar veel auto's komen. Lopen gaat goed op deze ondergrond. Onderweg zijn steeds meer strandbezoekers en vliegeraars. Even over één uur bestel ik bij de strandtent van Rødhus een patatje mayo en een cola. Een stoel zet ik in de schaduw en luwte. Het zit er prima. Op dat moment heb ik er 15,5 kilometer opzitten.

Het patatje is erg zout. Maar goed dat ik het er hopelijk weer uit zweet. Kwart voor twee loop ik verder. Weer over het strand. Bij de toegang staat een verkeersbord hoeveel kilometer het over het strand rijden is naar de volgende plek. Mensen bouwen van alles om hun auto heen om uit de wind te zitten. Verderop zie ik weer wat boven de duinen uitsteken. Zou dat mijn bestemming vandaag zijn. Dichterbij zie ik dat het weer een markering is voor de scheepvaart. Op 21,8 verlaat ik het strand voor vandaag. Het is dan een uur of drie.

Blokhuis is redelijk groot. Erg toeristisch en druk. De eerste cafés sla ik over. Dan op een pleintje drie hoornisten en een Hobospeelster. Ze spelen ook het Feintsje fan Menaam. Het zal wel een mannetje uit Denemarken zijn. Erg fraai. Op een terras bestel ik een Carlsberg. Van de zaak krijg ik er nootjes bij. De drie zit inmiddels weer in de klok dus het mag. Op de vlag van het kwartet staat Aalborg symfonieorkest. Als de pint op is hebben ze pauze. Dan bestel ik er nog maar één. Na de pauze spelen ze hetzelfde repertoire. Maar het verveelt mij niet. 

Als ook die op is wandel ik rustig naar de camping. Het kwartet pakt dan ook in. Om kwart voor vijf met 23,3 kilometer stopt het vandaag bij 'Blokhus by Camping'. Bij de receptie kom ik erachter dat het een tientje verschil is. Of in mijn tent op het luchtbedje. Of in een drie onder één kap. Besluitvaardig neem ik de kamer. Lekker onder dak met een goed matras. Om vijf uur test ik het voor een poosje. Dan ga ik opzoek naar de douches. Er staat een oude legertruck waar een caravan zonder onderstel op gemonteerd is. Zes uur ben ik na een lekkere douche weer de oude.

Rond half zeven wandel ik weer ongeveer een kilometer richting centrum. In restaurant 'Highway 66' de eerste die ik tegenkom geef ik mij neer. Een Tuborg om mee te beginnen smaakt goed. Als gerecht heb ik Kentucky Chicken. De patatten erbij zijn weer erg zout. Voor vandaag heb ik nu wel genoeg patat gezien. Het smaakt verder prima. Dan bestel ik nog maar een tweede Tuborg. Daarmee zit ik ook wel op mijn tax voor vandaag. 

Half negen ben ik ongeveer weer bij de camping. Lekker met de benen gestrekt liggen. Als ik het zo een beetje bekijk op de kaart wil ik mijn gemiddelde morgen iets opkrikken. Niet te gek maar even wat verder. Om twintig voor tien zoek ik het toiletgebouw nog even op. En dan even voor tien gestrekt.