Dag 4: van Agger naar Klitmøller | 40 km

Twintig voor acht ben ik wel uitgelegen op het matje. Een broodje eten en de tas inpakken. Door de wind is de tent gelukkig droog. De tent in de rugzak, tandenpoetsen en een bezoekje aan het toilet. En dan koop ik nog twee broodjes in het winkeltje. Klaar om te gaan met de rugzak, ik vertrek rond half negen.

Over het campingterrein. En dan een mini stukje over de 181. Daarna linksaf een goed ingereden gebroken puin pad in. Het ziet er kalm uit, hier en daar staan grote huizen. In de verre verte zie ik een vuurtoren. Als het goed is loop ik nu weer het Nationalpark Thy in. Het waait stevig, volgens het weerbericht windkracht zes. De zon schijnt en de wind heb ik grotendeels in de rug denk ik. Zodra ik het zeg veranderd het pad van koers en heb ik een stuk tegenwind.

De weg vervolgt op asfalt en op 3 kilometer passeer ik een bordje Nationalpark Thy. Op 5 kilometer stopt een Deense dame heel typisch voor mij om met een snoeischaar bloemetjes te knippen. Het gaat haar denk ik uiteindelijk om een praatje. Ze vraagt waar ik heen ga en zo. Ze zegt dat ik met haar mee mag rijden naar de vuurtoren. Als ik aangeef dat ik op wandelvakantie ben dan begrijpt ze dat ik niet mee hoef. Ze vraagt of ik een tent bij mij heb en wat ik dan eet. Als er niets te eten is macaroni zeg ik dan. Ze vindt mij 'crazy' maar heel erg 'nice'. Dan vervolg ik mijn weg.

Onderweg naar de vuurtoren kom ik steeds meer bomen tegen. Ze geven luwte en schaduw dus deze keer ben ik er blij mee. Het landschap begint steeds meer te glooien. Dat wil zeggen heuveltje op en heuveltje af. Mijn oriëntatiepunt de vuurtoren wordt met regelmaat aan het zicht onttrokken. Dan verlaat ik het asfalt, de weg gaat weer over gebroken puin verder. De vuurtoren komt nu rap dichterbij. Daar aangekomen beklim ik de toren voor een toegangsprijs van 40 kroon. Het zijn 128 treden als ik toen ik naar beneden ging goed heb geteld. Bovenop waait het pittig de pet hoeft niet op. Er is wel een prachtig mooi uitzicht over het gebied. De weg waar ik vandaan kom kan ik goed zien en ook waar ik naartoe ga is waar te nemen. Onderaan de toren staan picknicktafels en parasols. Daar ga ik een broodje eten en drink ik wat water. De dame met de snoeischaar is er ook, ze heeft zichzelf verwond met de schaar en is geholpen door twee andere wandelaars. Ze verteld dat ze vrijwilliger is bij het park. Ze is de 'flower lady'. Dat wil zeggen ze verzorgt bloemen bij de vuurtoren. Het Engels heeft ze in India geleerd zegt ze. Dan ga ik verder.

De stop bij de vuurtoren was op 8 kilometer.  Dan ga ik offroad. Kilometers loop ik over een onverhard pad door het uitgestrekte duingebied zonder bomen met een paar struiken hier en daar. Over het algemeen goed te belopen door wat spoorvorming. Het is de oude 'Redningsvej' die vroeger gebruikt werd om de scheepsdrenkelingen op te halen. Hier en daar loop ik in wat mul zand van een duin. Maar dat mag geen naam hebben. Dan staat er een vrij recent huisje en is er een karrenspoor van grind waar het verder gaat. Het is op 12,5 kilometer. Langs het weggetje staan wel tien bijenkasten. Onderweg op het pad staan nog een aantal van dezelfde huizen. Er zitten een paar mensen in een veld bessen te plukken. Het is twaalf uur als ik in Lyngby arriveer. 

Bij het 'Redningshus' staat een mooie picknicktafel. Twee dames die ik ook bij de vuurtoren zag verlaten hem net. Het zit een beetje uit de wind en het is twaalf uur dus tijd voor een cup a soup en de broodjes die ik vanochtend bij het winkeltje haalde. De kaas van thuis is nog niet op. Het smaakt goed allemaal. Dan komen de bessenplukkers aanlopen. Ze vragen waar ik vandaan kom en waar ik heen ga. De dame spreekt weer goed Engels en de heer kan zich net als ik ook verstaanbaar maken. Volgens hen tref ik het met het weer. Die indruk heb ikzelf ook wel. Bij een huisje vraag ik door een raam om mijn flesje met water te vullen en dan ga ik weer.

Weer een groot stuk over een karrenspoor. Ditmaal over de 'Njord-Rednungsvej'. Op 17 kilometer zijn de laatste huisjes geweest en wordt het weer onverhard pad. Dan komen er weer meer bomen. Naaldbomen. Het pad gaat langs de rand van een bos. In de verte steekt een markering voor de scheepvaart boven de duinen uit. Waarschijnlijk dat daar een plaatsje is. Door wat bomen heen kom ik op een open stuk met allemaal heide. Voor mij verschijnen huizen. Het blijkt dat ik om twee uur Stenbjerg binnenloop. De teller staat dan op 20,5 kilometer. De dames die ik eerder zag loop ik voorbij. Zij hebben het erover door te lopen naar Hanstholm. Het zijn 'locals' zeggen ze en lopen maar één dag. Ook zijn vanochtend gestart in Agger. Dat is dan meer dan 50 kilometer lopen. Dat ben ik niet van plan.

Maar het zet mij wel aan het denken. Vooruitkijkend zie ik dat ik morgen 30 kilometer zou moeten als ik volgens plan over vijf kilometer stop. Er is een mogelijkheid om nog 15 kilometer te lopen. Daar is weer een camping. Morgen wordt er slecht weer verwacht. 30 kilometer is dan geen pretje. Daarom besluit ik omdat het nu mooi weer is en het lopen goed gaat maar een station verder te gaan. 

Een heel stuk lopend over de 181 kom ik erachter dat ik eerder beter linksaf had kunnen gaan door het plaatsje heen. Het is vrij druk op de weg dus ik moet uitkijken. Dan zie ik verderop weer een pad. Even 500 meter de verkeerde kant op en dan zit ik hopelijk weer goed op route. Volgens mij was dit wel korter maar op de 181 minder aangenaam. Het waait nog steeds een storm. Het pad waar ik opkom is vervolgens weer gemarkeerd met de reddingsboot. Maar dit keer niet onverhard en ook bedoeld voor fietsers.

Op 28,8 kilometer om half vier bij wat bewegwijzering ga ik zitten in de schaduw van een boom. Matje op de grond en de rugzak tegen een paal. Het laatste broodje wat ik nog had van dag 1 eet ik op en ik drink wat water. Na een kwartiertje gelegen te hebben ga ik met nog tien kilometer voor de boeg maar weer moedig voorwaarts. Het pad loopt verder prima. Het is van dat split. Zo nu en dan kom ik een fietser of andere wandelaars tegen. De korte pauze zorgt ervoor dat ik er echt weer een beetje in moet komen. Dan slaat de reddingsweg route linksaf de duinen in en blijf ik het fietspad volgen. Hele stukken lekker koel tussen de bomen door. Als ik eenmaal weer in het ritme zit gaat het weer lekker. Op een infobord zie ik dat de reddingsweg bij de plek waar ik wil zijn uitkomt. Even later zie ik een wegwijzer linksaf een onverhard pad op. Het doet mij besluiten de gok maar te wagen. Het fietspad heb ik nu ook wel gezien.

In het open duinlandschap met de wind in de rug ga ik voorwaarts. In een stuk waar paarden grazen moet ik over hekjes klimmen en tussen stroomdraden doorlopen. Het zijn er velen en het maakt duidelijk dat je hier met de fiets niet hoeft te komen. Het is ook zo oneffen dat het voor Joop zijn knie ook echt niet te doen zou zijn. Vangså is een dorpje wat ik over verharde wegen passeer. Waarna het verder gaat over het fietspad langs de 181. Even loop ik weer een afslag het reddingspad op, maar dan zie ik op Google maps dat dat de verkeerde kant uitgaat. Snel weer naar het fietspad. De laatste kilometer(s) en dan is het zes uur als ik bij de camping ben en de teller op 40 km stopt.

Na het inchecken zet ik de tent op bij een picknickbank. Het waait pittig maar ik heb hopelijk een plekje redelijk uit de wind uitgezocht. Rond half zeven ga ik douchen. Op de douchehokjes staat een oude T1 bus met graffiti. Het is hier wel een omgeving met veel (kite-) surfers. Deze camping speelt daarop in met heel zijn imago. In een wasbak die er denk ik niet voor bedoeld is was ik mijn sokken even. Dan koop ik bij de receptie twee Thy Pilsner. Ook bestel ik een pizza. Daar moet ik even twaalf minuten op wachten. Dit doe ik dan ook onder het genot van een Thy op de picknicktafel naast het gebouw. Niet in de zon wel uit de wind. 

Dan is de pizza klaar en ga ik naar het gebouwtje waar iedereen kan zitten te eten. Zelf ben ik de hele dag al buiten geweest dus even binnen uit de wind zitten is in het geheel niet erg. De pizza met ham smaakt goed. Een stuk beter dan die van gisteren. De pils erbij is ook helemaal prima. Rond acht uur heb ik het op. Dan blijf ik nog even omhangen. Waarna ik rond negen uur rustig aan richting de tent ga. Even de tanden poetsen. In de tent luister ik nog een muziekje en morgen zien we weer.