Dag 7: 4 augustus van Bulbjerg naar Svinkløv | 24,4 km

Om zes uur hele lichte regen op het doek. Het klinkt wel gezellig. Dan wordt ik om half acht weer wakker. De tent is op wat dauw na droog. Regenradar geeft aan dat er 7.40 uur een flinke bui aan komt. Die tot half tien duurt. Het doet mij ertoe zetten geen moment te twijfelen. Snel de kleren aan. Alle losse spullen gooi ik in de tas. En de tent uit. Met een doekje rap het ochtenddauw van de tent. En dan voel ik de eerste drup. In no time de laatste haringen uit de grond. De tas, schoenen en de tent in handen en rennen naar de keet. 

Zo goed als droog ben ik binnen. Met de paraplu haal ik nog de laatste haringen op. Ondertussen gaat het los. Het is een flinke bui die ik straks qua gewicht niet in mijn tas heb. In de keet stal ik de tent nog wat uit om verder te drogen. Slaapzak en slaapmatje ruim ik op. En ik eet een broodje en drink wat water. Rond acht uur komt de Noor even om het hoekje kijken. We hebben het over de tent en welke soorten er allemaal zijn. Waarna ik verder ga in het tijdschrift Naober. Daar waar ik gisteren was gebleven. 

Daarna is het droog. Bij de campingbaas reken ik het verblijf en de twee biertjes af. Mijn indruk is dat hij de dag 's ochtends met bier begint. Volgens mij is het vandaag ook goedkoper geworden. Hij vraagt nog mijn naam en of ik de bezem nog even door de keet wil halen. Zo aardig ben ik. Tips betreft de route krijg ik mee. Bulbjerg heeft hele mooie kliffen zegt hij. De Noren liggen in de tent en zeg ik nog even gedag. Half tien vertrek ik. Na 1 kilometer ga ik rechtsaf een karrenspoor op. De kliffen laat ik voor wat ze zijn. De weg gaat langs bos en heide. Tig minipadjes kruizen mijn pad. Goed oppassen dat ik ze niet dood trap. Dan gaat het even diep het bos in. De muggen zijn een hele poos behoorlijk irritant. Op een gegeven moment ben ik het internet kwijt. Maar de net gedownloade fietsapp met fietsroute 1 weet nog wel waar ik ben. Een GPS was toch handig.

Op 4 kilometer kom ik weer bij een weg. Dan volg ik fietsroute nummer 1. Het diepe bos verlaat ik weer richting de kust. De zee is weer goed te zien. Maar de bomen raak ik nog niet kwijt. Het is echt een bosrijke omgeving. Rond 11 uur heb ik de paraplu een paar minuten nodig. Het water valt gelukkig recht naar beneden. Dus de wind speelt geen parten. Zo nu en dan een donderslag. Zeker niet bij heldere hemel.

Toch heb ik de paraplu echt even nodig. Al met al weet ik het water aardig het hoofd te bieden. Maar omdat ik ook door gras loop worden mijn schoenen nat. Even voor twaalf uur heb ik 11,7 kilometer gelopen en ben ik in Thorup Strand. Een echt vissersplaatsje. Er is een Fiskehus waar je warm en droog kunt zitten. Daarom bestel ik maar Fish and Chips. Hoewel ik niet echt fan van vis ben. Kibbeling gaat wel in. Maar goed we zullen het zien en het is een momentum. Het smaakt in combinatie met de cola prima. En lekker gezond... als ik buiten ben is het droog en komt de zon erdoor.

Bij het strand liggen vissersboten op het droge. De campingbaas vertelde mij al over het Fiskehus en dat de vis door de eigenaren zelf gevangen wordt. Ook tipte hij mij om verder te lopen over het strand. In het begin is het zoeken naar een harde ondergrond. Later gaat dat redelijk. Dan smeer ik mij in met zonnebrand en doe de pet op. In mijn knieholte ontdek ik een ongenode gast. Zucht, teken. Dat is onder andere waarom ik het hoge gras en de bossen niet fijn vind. Met de pincet wip ik hem er voorzichtig uit. Hij heeft zich nog niet heel erg ingegraven dus het zal meevallen.

Het zijn stranden met veel kiezels. In het water zijn de restanten van een bunker te zien. Ook hier neemt de zee steeds meer land in bezit. Badende gasten vermaken zich in de zee. Kilometers loop ik verder. Hier en daar een verdwaalde badgast die door de duinen de zee wist te bereiken. Verder helemaal niets of niemand. Ja, een overvliegende straaljager en een club Aalscholvers. Heerlijk! Nagenoeg geen mug te bekennen op het strand. Een watergang naar de zee stap ik overheen. Tegen een richel parkeer ik mijn rugzak. Het matje op de grond en even de benen strekken. De tijd geeft twintig over twee aan. De kilometerteller staat inmiddels op 18,7. Het is bewolkt maar dat is ook wel fijn. Kwart voor drie wandel ik weer verder.

Dan wordt het drukker op het strand. Vermoedelijk is er meer bewoonde wereld in de buurt. Voor mij zie ik hoge heuvels en hoge duinen. Vermoedelijk dat ik straks moet klimmen. Eb maakt het mogelijk het laatste deel vlak langs de waterlijn te lopen. Hier is het zand goed hard. Zo nu en dan moet ik een watergangetje over zonder een kletspoot te halen. Een man gaat er zwemmen in de blote kont. Op 22 kilometer verlaat ik het strand en ga ik verder op een duinpad. Het is heuvelachtig en de snelheid is er behoorlijk uit. Dan een enorm lange trap op. Hij is zo lang dat ik er maar een klein deel van op de foto kan zetten. Gelukkig is het geen hoge optrede en een goeie aantrede. Halverwege rust ik even uit want het begint mij wat te duizelen al die treden. Het uitzicht is dan grandioos. Bovenop is een bankje. Even op adem komen. Een ouder echtpaar gaat erbij zitten. Een paar minuten en ik ga verder.

Aan de achterkant van het terrein loop ik de camping op. Zo te zien is er genoeg plaats voor mij. Bij de receptie zet ik de teller klokslag vier uur stil op 24,4 kilometer. Het is genoeg geweest voor vandaag. Een plekje naast het toiletgebouw kan ik bemachtigen. Om half vijf staat de tent. De douches zijn zonder muntjes. Lekker. Weer een beetje fris. Om vijf uur ben ik klaar voor de avond. Bij de receptie is ook een winkeltje. Daar koop ik wat drinken voor nu en eten en twee pinten voor straks. Een paar boxen en een keyboard worden er klaargezet.

Er is een keuken in het toiletgebouw en een gemeenschappelijke ruimte. Dus het is hier weer helemaal prima voor elkaar. En qua hygiëne is het een groot contrast met gisteren. Als ik even naar voren loop is daar een dame aan het zingen en aan het spelen op het keyboard. Het is wel aardig even om te luisteren. Ze zingt Deens maar ook andere talen. Op internet probeer ik mijn verdere reis wat te plannen. Dit terwijl ik naar de muziek luister.

Zoals ik het kan bekijken is het nog vijf dagen wandelen. Het is hier naar mijn idee niet drukbezaaid met hotels of dergelijke. Daarom besluit ik alvast op booking.com te kijken voor een overnachting in Skagen. Het is ver vooruit maar ik reserveer daar alvast een kamer op dinsdag. Seakle zijn creditcard is weer ter wille. Woensdag wordt dan de dag dat ik terugreis. Stiekem weg bekijk ik eens even waar ik de komende dagen zal komen. En ook hoe de terugreis zou kunnen lopen. Normaal ben ik niet zo van het ver vooruit plannen maar een indicatie is wel handig. Het is toch een hele reis. Voor nu heb ik het verblijf in Skagen dan maar vastgelegd. En hoe de rest van de dagen ingevuld gaan worden zie ik wel. 

Ondertussen ben ik teruggegaan naar de tent. De pizza Hawaï die ik in de winkel gekocht heb heb ik opgestookt in de oven. Thy Pilsner smaakt er weer prima bij. In de gezamenlijke ruimte laad ik de telefoon op. Uiteindelijk op de pittige bui rond het middaguur na heb ik het vandaag goed getroffen. De weerberichten voor de komende dagen zijn goed. Over het strand lopen was ook zeer fijn. En zeker de kortste weg. Dat ik nog zes dagen voor de boeg heb wil ook zeggen dat ik over de helft van de wandelvakantie ben. In het begin dacht ik wat moet het worden. Uiteindelijk valt het mij dan tot nu toe ook weer mee. In een ruimte met vier banken kijk in nog een film van anderhalf uur. Fatherland met Rutger Hauer. Om tien uur poets ik de tanden en ga ik te bedde. Oftewel de tent in.