Dag 6: 3 augustus van Hanstholm naar Bulbjerg | 24,9 km

Om zeven uur zijn we alle drie wakker. Het lag heerlijk op het bed. Het was een kant en klare tent met vier bedden die ze gehuurd hebben. Ze hebben zelf ook een tent bij hun maar het weer was hun te slecht. Wat heb ik geluk gehad. Om zeven uur regent het weer hard. Dan even een plaspauze en nog maar even liggen. Rond een uur of half negen beginnen we met inpakken. Zo nu en dan regent het weer flink. Bij de shop halen we twee broodjes en koffie. Onder een afdak gaan we zitten op een picknickbank. Het zit er goed maar het regent. Om tien voor tien is het droog. Dan gaan we. 

Bij het bord van de camping nemen we nog een selfie. En dan schudden we handen. Sven und Hans gaan rechts en ik ga links. Zowaar breekt de zon héél even door. Maar niet te vroeg juichen. De Duitse vrienden hebben overigens wind tegen. En het waait redelijk. Het is een soort coulissen landschap. Links en rechts velden met maïs, granen en kerstbomen. De weg is rechttoe rechtaan. Extra wind is er van de Grimbergen van gisteren. Het landschap hobbelt weer aardig. Heuvel op en af. De paraplu heb ik de eerste kilometers in de aanslag, maar het vasthouden is genoeg. Het blijft op wat spatten na nog droog. Overstekende naaktslakken slalom ik tussendoor. Dan ben ik in Vigsø. En er ook zo weer uit. Maar op de kaart zie ik dat ik tot ik halverwege ben niets meer tegenkom. Op een bankje onder een afdak ga ik daarom eventjes zitten. Op het huis er tegenover staat hotel. Maar zo te zien is dat vergane glorie.

Zodra ik weer wil gaan lopen regent het. Het is nog even wachten vast waard. Rutger rijdt vandaag weer terug naar Nederland. De kans om mee terug te rijden is dus aan mij voorbij gegaan. Als het allemaal een beetje wil lukken dan ga ik ook voor Skagen natuurlijk. Vandaag heb ik er niet zoveel zin in moet ik zeggen. Maar goed je kunt niet altijd zes gooien. Misschien dat het weer ook wel meespeelt. Mijn humeur is verder goed. Het regent weer even flink. Op de regenradar wordt het met een kwartiertje of een halfuur droog. In het bushokje videobel ik nog even met trouwe volger Joop. Uiteindelijk is het half twaalf geworden. Als het droog lijkt neem ik een slok water en besluit ik te gaan. Zien wat komen gaat.

Asfalt veranderd in een goed ingereden verhard pad. En het is nu praktisch droog dus er valt weinig te klagen. De 'Rednungsvej' wordt weer aangegeven. De reddingsweg gaat op 5 kilometer weer linksaf.  Maar ik niet. Rechtdoor over een fietspad. Het is alweer twaalf uur. Een grote kudde lichtbruine koeien met kalveren loopt achter een stroomdraad. Dan af en aan bosschages, open vlakte en heuvels. Het is een mooi pad. Windmee is ook fijn met als enige nadeel dat de muggen ook mee en om mij heen vliegen. Het wordt warmer de regenjas gaat uit. Heel even zie ik de zon. Dan een kudde met Lakenvelders. Over een brugje langs een slagboom. In een struikgewas hoor ik een vreemde vogel, maar ik kan hem niet echt thuisbrengen. Het heeft wat van een gans maar ik zie hem niet. Er staan jagershutjes. Misschien is het ook wel een fazant ofzo.

​​​​​​Een enkele keer kom ik een fietser tegen maar verder is het op de dieren na uitgestorven rustig. Bos is wat het pad mij verder brengt. De wind haalt even aan en een snitter regen komt aanwaaien. De schoenen waren net weer droog. De paraplu even op maar het stelt niet veel voor. De muggen zijn vreselijk irritant.  Misschien door het water wat in de lucht hangt. Bij een woning gaat het weer verder over asfalt. Zwierend en zwaaiend met de paraplu probeer ik de muggen van mij af te houden. Het moet een gek gezicht zijn. Het helpt als ik net zoals de paus zwaai met die wc-borstel. Langs mijn hoofd zwaaien maar het is vermoeiend. Er staat een prachtige picknicktafel aan een watertje. Maar ik wil nog iets verder.

En dat blijkt een heel goed besluit te zijn. Hjardemål Klit is het dorpje waar ik kom. Er staan een handvol huizen en een klein kerkje. De deur is open. Mooi houtsnijwerk in de balken. Een bijzondere preekstoel en kussens in de banken. Erg fraai. De muggen volgen mij niet mee naar binnen. Door het raam van de kerk zie ik een schuurtje met een bankje tegen de muur. Dat wordt mijn pitstop. Het zit heerlijk uit de wind. En in het schuurtje is een toilet aanwezig. Op het kerkhof een prullenbak. Zo wat kan ik nog meer wensen. De teller staat op 14,8 kilometer en het is inmiddels twee uur geworden. 

Met de primus en het keteltje kook ik water. De cup a soup gaat er weer goed in. De broodjes die ik gisteren in Hanstholm haalde doe ik de laatste kaas van thuis op. En het mooiste. De zon geeft zowaar een knipoog. Het split uit de schoenen. Blij met wat de kerk mij gegeven heeft. Vervolg ik na een uur pauze om drie uur mijn route. Als het goed is moet ik nog tien kilometer lopen. Gelukkig kom ik wat meer in het open veld, dus de muggen waaien wat weg. De paraplu en regenjas zitten in de tas. Zoveel vertrouwen heb ik erin dat het nu droog blijft.

Er is een boerderij en kilometers stroomdraad om het land wat daarbij hoort. Zo nu en dan wordt ik ingehaald door een auto. Maar het is een erg rustig  weggetje. Het loopt fijn. De bomenrijen zien er weinig onderhouden uit. Bij een scherpe onoverzichtelijke bocht neem ik even de buitenkant zodat tegemoetkomend verkeer mij niet verrast. Op 21,2 kilometer kwam er een pad op mijn pad. Die ik maar even naar de berm dirigeerde.

Bij een zestig weg ga ik rechtsaf en dan de volgende weer links. En dan is het nog één kilometer lopen. Het is een iets drukkere weg maar het meeste verkeer komt van achterop. Omdat ik links loop heb ik daar geen last van. De lucht wordt weer aardig dreigend. Hopelijk blijft het nog even droog. Op een bordje staat aangegeven dat er verderop een camping is. Nog 350 meter dan begint het te miezeren. Zou het dan toch nog? Het valt mee het blijft bij miezer.

Om vijf uur na 24,9 kilometer is het wel welletjes. En ik ben er. Bulbjerg Camping is de naam. In Bulbjerg natuurlijk. Het wandelen ging niet onaardig. Wel ben ik blij dat het vandaag allemaal vlak was. Het komt er toch wel op aan al die hobbels en bobbels. Dit kan ik merken aan mijn linkerbeen. Dus ik probeer het wat kalmer aan de doen om ongemakken te voorkomen. In principe heb ik ook de hele dag de tijd dus ik hoef ook niet snel te lopen. En voldoende pauzes tussendoor dan moet het vast lukken. Vandaag ben ik overigens naar tevredenheid droog gebleven.

De camping is echt van eertijds. Alles is oud. De laatste keer dat er schoongemaakt is zou ik niet weten. De douche was wel warm dus dat was prima. Spinnen en een motvlinder waren mijn metgezel onder de douche. Het is door de ANWB wel geselecteerd als kleine camping in 2021. Het is een aardige campingeigenaar. Hij maakt wel een praatje over het wandelen en dergelijke. Zelf loopt hij met een kruk en heeft hij Artrose. Hij zoekt een mooi plekje voor mij op. Daar bij een boomstam die ik als tafel kan gebruiken. Er is ook een soort keet die als slecht weer accommodatie ingezet wordt. Er staan tafels en stoelen. Het is nu prima weer maar ik maak er graag gebruik van. Tijdens het tent opzetten bel ik even met Bauke.

Als ik vraag of hij twee biertjes heeft dan zegt hij dat hij niets verkoopt. Maar omdat ik het wel verdiend heb zal hij twee koud zetten. In het keukentje met oude gasstellen maak ik rond half zeven macaroni in het keteltje. De mix van thuis even roeren in mijn mok. Van een plakje kaas maak ik kruimels en dat roer ik erdoorheen. In de keet eet ik het op. Het smaakt goed. Al zeg ik het zelf. Het Carlsberg bier smaakt er ook prima bij. Ondertussen heb ik de lange broek maar weer aangedaan. Van de stopcontacten maak ik dankbaar gebruik om een en ander weer op te laden. 

Er zijn twee mensen op de fiets. De man van het stel is ergens naartoe geweest om eten in te kopen. De dame heeft de tent ondertussen opgezet. Wanneer de man terugkomt kijkt hij even in de keet om te zien of ze daar kunnen eten. Dan vraagt hij waar hij kan koken. Hem even de weg wijzen is een kleine gunst voor mij. Dat doe ik dan maar even. Aan hem te zien heeft hij het wel gehad voor vandaag. Op tafel liggen Nederlandse tijdschriften. Naober genaamd. Het is wel even leuk om in te lezen. Ondanks dat ze van 2017 zijn.

Het weerbericht voor morgen is 99% kans op water. En dat van acht uur in de ochtend tot vijf uur in de middag. Dus zoveel geluk als vandaag heb ik vast niet weer. Maar ook dat gaan we zien. Vanaf vrijdag is de veertiendaagse weersverwachting alleen maar zon. Volgens de campingeigenaar was de afgelopen twee dagen regen voor het eerst sinds lange tijd. Toen ik aangaf dat het goed is voor de natuur was hij het roerend met mij eens.

Rond half tien komen de fietsers in de keet. Ze komen uit Noorwegen. Het is de eerste dag sinds zes dagen dat ze een douche hebben gehad. Ze verblijven normaal op shelter plekken. Daar zijn verder geen faciliteiten. Het is voor hen etenstijd. Hun lucifers is nat geworden. Ze lenen die van mij. We maken al gauw een praatje. Ze vragen of ik door ga naar de Noordkaap. Daar ben ik nog niet aan toe.

Het zijn echte avonturiers. In heel wat landen hebben ze al gefietst. Ver weg en dichtbij. Ook de Afsluitdijk en op Terschelling zijn ze geweest. Maar zover wandelen vinden ze maar een uitdaging. In Noorwegen wandelen ze ook maar kleinere stukken. Meestal vanuit een hut. Het zit gezellig. De man heeft cake en daar mag ik van meegenieten. Om 11 uur zeg ik dat het voor mij bedtijd is. Tandenpoetsen, het matje nog even oppompen en op één oor.