Dag 10: Hooksiel naar Wilhelmshaven, 26,5 km

Ongeveer honderd meter verderop staat een grote tent. Daarvoor staat een partytent en er hangen vier grote vlaggen, een Duitse, twee lokale en een Zwitserse. Er huist een groepje jongeren in dat gisteren tot laat de muziek vrij hard aan had staan. Ze hebben ook een geit bij hen. Althans zo klinkt het want één van hen lacht minimaal om de vijf minuten als een geit. Het deert ons niet want Akke en Jan hebben beide goede oordopjes mee. Als het zeven uur is willen we de tent opruimen echter motregend het in verschillende gradaties. Akke haalt de binnentent uit de tent. Met ons drieën zitten we op de matjes in de tent. We zetten koffie, eten toetjes en een broodje met kaas. Joop is wat humeurig omdat het regend. Uit ervaring weten we dat dit wel weer overgaat. Als het weer wat droger is breken we op. Alleen wil het niet zo droog worden. Verderop staat een partytent. Jan sleept zijn tent eronder en vouwt de boel daar in elkaar. Joop en Akke trotseren de motregen. Nog even tandenpoetsen en dan gaan we om kwart voor negen het campingterrein verlaten. Op naar Wilhelmshaven! We lopen met motregen weg maar dan klaart het wat op. De regenjassen kunnen weer uit, voor hoelang het duurt. Jan doet dit lopende weg dit slaagt Joop en Akke niet. De zwaluwen vliegen ons laag om de oren. Dan mag de regenjas weer aan. Op vier kilometer is het pad langs het water gesloten wegens werkzaamheden. Dus maar weer 300 meter teruglopen en dan via een alternatieve route. Over de gewone weg dus tussen het weinige autoverkeer. Tien kilometer voor Wilhelmshaven begint de zware industrie al. We lopen langs een pier met leidingen voor gas en chemicaliën. De fabrieken hiervoor staan in het binnenland. Dan kunnen we weer langs het water. Akke oppert dat we over de schelpen aan de waterkant kunnen. Joop schiet dit goede idee af. Op de dijk ligt een schaap in onmacht. Even wat gek doen zorgt ervoor dat hij iets beter zijn best doet overeind te komen. Zo rolt hij over zijn rug met de pootjes naar beneden en overeind. Zo te zien heeft hij al even gelegen omdat hij wat gek doet als hij weer overeind staat. Dan volgt een tweede pier met leidingen. Een oude man vraagt wat we aan het doen zijn. Hij kijkt ervan op dat we hier lopen. Nu hebben we ook nog niet veel wandelaars gezien maar het is prima te doen. Het pad buitendijks is een mooie brede en vlakke betonweg. We kunnen vanaf hier de andere kant waar we graag naartoe zouden willen goed zien. Dan komen we weer bij eenzelfde pier. Nog even een paar kilometer over een stuk havengebied en dan komen we weer bij de kust. Onderaan de dijk nemen we na 12,5 km plaats tegen een hek. We bereiden een kop bouillon en eten een krentenbol. Na een tijdje pakken we weer in. Als we inpakken komt er een bouwvakker die door het hek wil. Hij doet de motor van de auto uit en wacht geduldig. Als dank doet Jan het hek even open en dicht voor de beste man. Dan vervolgen we iets over twaalf onze weg. Van Akke krijgen we een lekker snoepje en er zijn Chinezen aan het vissen. We lopen langs een grote kolencentrale. Op het bord staat deze 747 megawatt opwekt. Dan gaan we langs een geweldig mooie hoogwatersluis. Joop en Jan zien niet dat er een brug bij is en denken dat ze over de hekjes en de sluisdeuren moeten lopen. Akke ziet het wel en het scheelt een hele klauterpartij. Verderop kan er weer worden genoten van wat lokale bramenstruiken. Onderweg komen we nog meerdere pieren van de industrie tegen. We lopen een rondje van een paar honderd meter dat op niets uitkomt. Nou ja niets, er is een legerbasis waar we niet bijlangs kunnen. Via een lang recht pad tussen de bomen verlaten we na 18 kilometer de kust. De route vervolgd langs fietspaden naast autowegen. Het zijn altijd lange kilometers om op die manier op de plaats van bestemming te komen. Dan lopen we langs de poort van het militaire terrein. Na een aantal kilometer lopen we de stad binnen. Het toont niet zo mooi in eerste instantie. Hier en daar zie je tussen de nieuwere bebouwing wel prachtige oude gebouwen staan. Uiteindelijk komen we bij een mooi stadspark waar we dwars doorheen lopen. Als we uit het park lopen is daar voor ons een groot winkelcentrum met het treinstation van Wilhelmshaven. Voor het station is het toeristenbureau waar we om half drie na een goeie 24 kilometer aankomen. We bespreken de verschillende opties. Zoals bekend vaart de pont niet. De dame noemt de boot die pas 18 augustus vaart. Verder ziet zij geen andere opties. Dan is een alternatief lopend om de Jadebusen. Dit hebben we niet in het hoofd. We zijn namelijk bezig met een kustroute. Dan kunnen we met de trein en bus naar een andere plek de dame adviseert ons de trein naar Varel te nemen. Vandaaruit zouden we dan met de bus naar Dangast kunnen. Daar is een camping waar er kunnen overnachten. Het probleem is dat Dangast nog aan de verkeerde kant van het water is. We vragen of er plek is waar we kunnen overnachten. Vanaf vijf uur kunnen we hiervoor terecht bij het Jeugdhostel van de Christian Association of Young People. We besluiten om in het winkelcentrum wat te gaan eten en drinken. Hier zitten we tot vier uur lekker te genieten. Er lopen veel mensen langs dus we kunnen leuk mensenkijken. Tijdens de pauze hebben we het erover wat te doen. Via internet bekijken we de verschillende opties ook nog even. Eigenlijk willen we naar de overkant. Het oorspronkelijke idee was naar Eckwarderhörne te gaan. Het blijkt lastig om er met het openbaar vervoer te komen. Ook andere plaatsen noordelijker aan de kust zijn moeilijk, een aantal uur reistijd te bereiken. Wat wel eenvoudig is, is de trein naar Varel. Vandaaruit kunnen we met de bus naar Stadland gelegen aan de volgende slenk. Dan lopen we in plaats van west naar oost een stuk van zuid naar noord. Natuurlijk wel langs het water. Dit vinden we een goed alternatief. We besluiten dit maar te gaan doen. Joop en Jan nemen nog een Fanta. Dan halen we bij een bakker broodjes voor morgen. Waarna we naar het loket voor treintickets gaan. We halen drie kaartjes voor de trein van 7.13 uur naar Varel. Als we daar aankomen kunnen we de bus nemen naar Stadland. Zo het is kwart voor vijf nu eerst naar ons overnachtingsadres. Het is een jeugdinternaat van oorsprong, qua bouw doet het wat DDR-tijdperk-errig aan. Na 26,5 kilometer treffen we de deur los, we drukken op de bel en een jongedame komt bij de balie. Zij; of we gereserveerd hebben? Nee, dat hebben we niet. Wij; of er plaats is? Ja, dat is er wel. Gelukkig we hebben een kamer met twee stapelbedden. Het piept en kraakt allemaal wat maar de douche is heerlijk warm. We drinken een kop bouillon, frissen ons op en wassen wat. Op de kamer spannen we een lijntje. Kwart voor zeven zijn we er klaar mee. Dan gaan we opzoek naar een eetgelegenheid. Als we voor het hostel staan kijken we op internet waar een restaurant is. Maar in de echte wereld zien we recht voor ons het restaurant 'Bahnhof west'. De naam doet het al vermoeden het is in een voormalig treinstation. De trein rijdt er zo nu en dan voorbij. In het restaurant heerst de sfeer van weleer. We eten een lekker stuk vlees met gebakte aardappeltjes. Vooraf krijgen we een frisse salade opgediend. De Veltins pils smaakt er lekker bij. Op de bar is een werkende modeltreinbaan gemaakt met alles erop en eraan. Even voor negen uur verlaten we het station. Op de kamer hebben we namelijk ook wel een paar stoelen om even rustig op te zitten. Omstreeks half tien gaat het hoofd op het kussen.