Dag 29: 4 augustus 2015 van Deba naar Markina Xemen

Vanochtend om vijf uur beginnen de jeugdige lieden alweer in te pakken. Gisteravond om 23.00 uur lagen ze nog niet op bed. We staan een uur of kwart over zes op en gaan dan inpakken en ontbijten. Don vertrekt en we schudden hem de hand. Waarbij we zeggen hopelijk tot ziens. Het regent aardig in Deba dus de regenhoezen en de poncho's maar gebruiken. Eerst twijfelen we om het met de paraplu's te proberen maar als we naar buiten kijken besluiten we gelijk de poncho's te pakken. Daar gaan we op naar de volgende plek en het einde begint nu voor ons inzicht te komen. Op zich erg jammer want we vermaken ons meer dan prima maar we zien er ook wel erg naar uit om in Bilbao aan te komen. Als we het stadje verlaten mogen we in de regen de berg op. Hier en daar is het wel wat glibberig. Dus we moeten goed uitkijken waar we onze voeten neer zetten. Dan komen we boven op een vlak stuk. Het is weer wat droger en het uitzicht is weer mooi op de oceaan. Omdat Joop nogal zweet is het een zwembad onder de poncho. Jan heeft hier ook wel wat last van maar in mindere mate. We lopen verder de bergen weer in, we zijn vanochtend gestart vanaf zeeniveau dit betekent dus een flinke stijging voor de boeg. Het is gemiddeld gezien niet erg stijl maar er zijn zelden vlakke stukken bij. Ook zijn de stijgende delen lang, dit maakt het soms wat zwaar. Over het algemeen hebben we weinig moeite om de paden te trotseren. Dan is er na 9 kilometer een albergue waar we op een picknickbank gaan zitten onder een afdak. We zetten koffie met het primusje. En eten en drinken wat. Het gastankje van het primusje is bijna leeg dus we hopen er nog twee ochtenden koffie mee te kunnen zetten voor we in Bilbao zijn. We lopen verder en op een gegeven moment word het even iets droger we hangen de poncho's over de rugzak zodat we ze zo weer over het hoofd kunnen trekken. Na de koffie zijn het best wel lange kilometers maar we kunnen wel aardig praat houden en de natuur is ondanks het weinige zicht door de regen mooi en afwisselend. We besluiten na een goede twintig kilometer op een mooi bankje te gaan zitten we eten een broodje. Het weer knapt weer wat op zo lijkt het voor eerst. Toch valt er hier en daar best nog wel een spatje regen. Dan komen we na een aantal flinke afdalingen in Markina Xemen als we bij de albergue zijn hebben we 28,4 gelopen. Voor het idee viel het wel wat mee en het parcours was lekker uitdagend. We gingen langs het toeristenbureau dit bleek niet meer op de locatie te zitten. Waarna we in de gids keken van wel 5 jaar oud. De albergue bleek op dezelfde plaats te zijn echter wel uitgebreid naar 40 plaatsen. We tellen de tassen die op rij staan opgesteld en komen op 32 hopelijk hebben we een plekje. Don komt na een andere man aanlopen dus hopelijk voor hem ook plek. We hebben plek en Don is vandaag een na laatst. De hospitalero heeft een T-shirt van Heidelberg in Duitsland aan. Daar heeft Luther de Heidelbergse Catechismus opgesteld. Het is iets voor drie uur als albergue opengaat. We zijn half drie gearriveerd en ook vandaag hebben we gewoon ons tijd genomen. Don heeft wel plekje maar dit is op de vloer. Hij is er blij mee en zegt dat het bijna net zo goed is als een bed. We hebben even gedoucht en gewassen. Jan heeft al eens geleerd hoe je een centrifuge op de juiste manier dient te gebruiken en nu vertelt hij het even aan anderen omdat het ding staat te schudden. De hospitalero schiet zo nu en dan ook te hulp. Waarna we de was ophangen in de kamer omdat we het weer niet helemaal vertrouwen. Daarna gaan we op zoek naar een supermarkt. We kopen weer even brood en een toetje en dan brengen we dit terug naar de albergue. Waarna we de kerk bezoeken. Een eenvoudige kerk maar met veel prestigieuze altaren. Er zijn erg veel versieringen aangebracht met vele beelden. Overal zit bijna wel een gouden tintje aan. Ook Sinterklaas staat in het hoofdaltaar afgebeeld. Wellicht komt hij dan toch echt uit Spanje in plaats van Turkije. Als we de kerk bezocht hebben besluiten we een biertje te gaan drinken bij het ‘Kafekai’ (cafetaria). Daar zitten ook andere perigrino's. Een erg vrolijke perigrino begint regelmatig in het Spaans tegen Jan terwijl Jan er niets van begrijpt. Tijdens het biertje zwetst hij de oren van ons hoofd wij knikken en lachen maar wat vriendelijk. Hij gaat maar door en een gegeven moment krijgen we er de slappe lach van. We kopen bij de supermarkt twee kant en klare maaltijden. Een bak pasta en twee bakken met lasagne. We kunnen dit opwarmen in de magnetron. Ook kopen we twee bier en een klein flesje wijn voor erbij. In de albergue komt Don vragen of we de mis van half acht willen bijwonen. We eten alleen de pasta en bewaren de rest voor na de mis. De mis was in het Baskisch dus ook Don heeft er niets van begrepen. Hij stelt voor om eerder te vertrekken daar gaan we akkoord mee. Dan wil hij nog opzoek naar een Hermitage. Het is een kappeltje waar stenen rotsen zijn maar dat hadden wij al gezien. We zijn er even met Don heen gelopen. Don weet erachter te komen dat de stenen volgens het verhaal meteorieten zijn. Daarna eten we lasagne en drinken we een biertje en een wijntje dat we gekocht hadden. Don drinkt met ons mee want er zijn genoeg glazen. De vrolijke Spanjaard moet op de vloer slapen hij heeft ons in San Sebastian wel op de grond zien slapen dus hij zegt dat we amigo's zijn. Dan zegt de hospitalero dat hij over tien minuten het licht uit doet dus bedtijd. We slapen met een Italiaan en een Spanjaard op een kamer en zij kunnen redelijk goed Engels dus we hebben nog een gesprek en kwart voor elf gaat dan bij ons ook het licht uit.