Dag 10: 7 augustus van Lønstrup naar Kjul Strand| 25,2 km

7 augustus 2022 - Kjul Strand, Denemarken

Om zeven uur drupt het wat. Tegen de voorspellingen van een paar dagen geleden in blijkt het vandaag toch minder dan gehoopt te worden. Althans dat zeggen ze. Half acht pak ik de tent in. Door het briesje is alles toch droog. Daarom heb ik er geen werk van. En ik wordt er al weer bedreven in. Kwart voor acht zit alles weer in de tas. Dan een ontbijtje in de gemeenschappelijke ruimte. Tandenpoetsen en ik ben er weer klaar voor. Zien wat deze dag mij gaat brengen. 

Kwart over acht verlaat ik de camping. Omdat ik gezien heb dat iets verderop geen strand is. En de zeer aardige campingeigenaar mij adviseerde de fietsroute te nemen. Neem ik maar weer route 1. Maar als ik dicht bij de zee kom trekt deze toch. Even snel kijken of er toch geen pad is. Er ligt een zandpad. Met redelijk harde ondergrond. Net tussen een duin en grote basaltblokken die ze ter versterking van de kust hebben aangelegd. Het loopt prima. Een meneer die er staat vraag ik of ik op deze manier verder kan lopen. Hij denkt van wel. 

Het is wat bewolkt. Om te wandelen is het geen enkel probleem. En weer heb ik windmee. Bij het strand aangekomen kan ik weer op het harde lopen. Een man rent daar op zijn blote voeten. Over de kiezels enzovoorts. Dan apprecieer ik toch wel heel erg mijn schoeisel. In ieder geval heeft hij goed contact met het moederschip. Even verderop doet hij rek en strek oefeningen in bochten die ik nog nooit heb gezien. Zou misschien ook wel wat voor mijn stramme spieren zijn.

Wat drupjes zorgen ervoor dat ik de regenhoes erom doe. De paraplu opsteken is ook even nodig. Kort ben ik genoodzaakt het strand te verlaten. Alleen basalt waar ik niet overheen kan. Bij Nørlev Strand ga ik naar het toilet. Dan is voor het moment de meeste regen ook weer geweest. Het zand onderaan de duinen is hier zwart. Op een bordje staat dat het door de grote hoeveelheid mineralen komt. Daarbij schijnt het magnetisch te zijn. Meer kiezels op het strand dus opletten met het plaatsen van de voeten. Voor mij ver vooruit weer een vuurtoren. Weer drie verzakte bunkers. Voornamelijk Duitse teksten die er met graffiti op staan geschreven. Dat vind ik dan wel weer wat typisch. Wat moeten ze toch ook heel wat beton gemaakt hebben.

Een breed water vanuit de duinen. Of de schoenen en sokken uit of 100 meter terug naar een bruggetje verscholen achter het duin. Het wordt de tweede optie. Bij het bruggetje komt net weer een donkere wolk langs. Op de reling in de luwte van de duin maar even schuilen. Paraplu op en het zit prima. Het is niet veel maar na bijna 10 kilometer mogen de benen wel even rusten. Niet te lang want ik ga door. In enen bestaat de paraplu uit twee delen. Mmm... aluminium moeheid zullen we maar denken. Regen jack maar weer aan. 

Daar rijdt een auto op het strand. Dat wil zeggen dat ik er verderop altijd weer af kan. De kano die ik gisteren in de duinen zag ligt hier nu op het strand. Bovenop de duin zit iemand. We zwaaien. Het is een ruwe zee dus het lijkt mij helemaal niks in zo'n ding. Heel breed is het strand hier. Duinen zijn hier weer gewoon duin. Geen bijzondere kliffen op het moment. Op zee een grote veerboot of cruiseschip. Tornby Strand op 13 kilometer heeft weer een plek met strandwachten waar gezwommen kan worden. En daar wordt weinig gebruik van gemaakt. 

Dan komt een bui opzetten. Reden om toch maar even van het strand te gaan. Tref ik daar een klein supermarktje met daarboven een restaurant. In de supermarkt koop ik een nieuwe plu. Met het opschrift 'I ❤️ Denmark'. Misschien heb ik hem niet eens nodig. De oude gooi ik gelijk in het asvat. Toch nog. In het restaurant bestel ik een sandwich met kip en een koffie. Terwijl het buiten nat is een mooie onderbreking. Een teek trek ik van mijn bovenarm. Waar die nou weer vandaan komt. Als er een spiegel is probeer ik mijzelf de hele tijd wel te checken. Maar deze. Je zou zeggen dat ze niet op het strand lopen. De tekenpen ben ik vergeten. Die kan een volgende keer dus wel weer mee. 

Het broodje smaakt heerlijk. Er zit van alles op. Ananas, kip, tomaat, sla en kipkerrie. Hier kan ik wel weer even op verder. Dat doe ik dan ook even voor twaalf uur. Voor mij een redelijk heldere lucht. Achter mij donkere wolken. Af en toe een glimpje van de zon. En de vuurtoren in het vooruitzicht. Adam komt weer uit het water en doet snel de badjas aan en verdwijnt in de duinen. Lichte miezer waait mij achterop.

Vlakbij Hirtshals veranderd het strand in stenen. Het is mooi droog. Met Joop videobel ik nog even. Het is wat geklauter. De vuurtoren die ik zag blijkt die van Hirtshals te zijn. Op 17 kilometer om twintig voor één ga ik bij een trap naar boven. En dan een stukje duin richting de vuurtoren. In de duinen nog wat bunkers. Als ik achterom kijk zie ik de kanovaarder. Dan bedwing ik de vuurtoren. In de verte kan ik het puntje van Skagen zien liggen. Op een bordje staat hemelsbreed 43 kilometer. Ook de weg die ik afgelegd heb is een heel eind te volgen. Deze keer tel ik 141 houten treden. Onder aan de vuurtoren neem ik de tijd om ook met heit te videobellen. Naast een vuurtoren is er ook een bunkermuseum. Deze bunker is verlicht en nog ingericht. Het beton is verstevigd met kippengaas zo valt te lezen. Mooi om te zien. 

Dan loop ik verder richting het centrum. Er staan mooie huizen. Zo te zien in privé eigendom. Uitzicht op de kust. Langs de haven ga ik een trap af en een andere weer op. Weer een spatje regen. Op 19,4 kilometer bij een tentje aan de haven is het kwart voor twee. Daar bestel ik een cola en zit ik buiten onder een parasol. Vanwege de wind eventjes de trui aan. Google Maps helpt mij te bepalen waar ik nog naartoe kan en ga lopen. Vijf over twee doe ik de rugzak weer om. Via een soort van industrie verlaat ik het plaatsje. De grote boot kon ik niet dichterbij komen vanwege hekken om het terrein. Het industrieterrein ziet er wel wat vergane glorie uit. Nagenoeg aan het einde van de industrie staat een fietsroutebordje voor de panorama route. Die volg ik. Drie uur verlaat ik Hirtshals. Het is weer fietsroute 1.

Onder een tunneltje door het bos in. Over een 60 km/h weg. Een paar kilometer. Dan twee keer links aanhouden. Nog een keer rechts. Daarna is het bord van de camping al te zien. Het is Kjul Strand waar ik ben. De teller zet ik stop op 25,2 kilometer en dat om kwart over drie. Het hutje wat nog vrij is kost tweederde meer dan een campingplek. De tent staat binnen een halfuur. 

Er wordt voor de douches niet gewerkt met muntjes. In het gebouw is een grote gemeenschappelijke ruimte. Net buiten het campingterrein voor het toegangshek is een winkeltje waar je in de avond ook wat warms kunt bestellen. Even voor vier koop ik daar een puddingbroodje en een Tuborg. Het is tenslotte zondag. Onder de overkapping die erbij is nuttig ik het. Er loopt een dame die ik ergens van ken. Maar ik weet niet waarvan. Als ik haar straks weer zie zal ik het vragen. Het gaat af en aan met auto's. Waarschijnlijk heb ik wel wat buren als ik weer bij de tent kom. Kleine donderslagjes hoor ik als ik er zit. Regen is tot nog toe verder uitgebleven vanmiddag. 

Bij de tent gekomen blijk ik inderdaad aan beide zijden buren te hebben. Duitsers aan de ene kant en een Fransman aan de andere. Lopend ga ik nog even naar de achterkant van het terrein. Het is best een grote camping. Morgen kan ik weer via een sluipweg de camping richting strand verlaten. Schoenen uit, douche spullen in de tas en de slippers aan. Een heerlijke warme douche is het weer. Rond kwart over vijf loop ik naar de gemeenschappelijke ruimte. Daar zit ik even op internet te struinen en te appen. Ook laad ik weer een en ander op. Vanuit de ruimte is uitzicht op de zee. 

Tegen zes uur ga ik naar de shop voor het campingterrein. Twee Tuborgen en een broodje Hamburger kan ik bemachtigen. Hopelijk loop ik het er morgen weer af. Het is rond half zes wanneer ik het achter de kiezen heb. De route voor morgen ben ik aan het bekijken. In totaal meet ik dat het nog ongeveer 45 kilometer is naar het puntje. Vervolgens is het dan nog ongeveer 5 kilometer om naar Skagen terug te lopen. Als ik het handig aanpak loop ik morgen wat meer. Zodat ik de laatste dag mooi vroeg aankom. 

Uiteindelijk gaat het erom of ik morgen rond de 20 kilometer loop naar een camping en dan dinsdag nog 30 kilometer naar Skagen. Of dat ik morgen rond de 30 kilometer loop naar een Shelter plads en dan de laatste dag nog ongeveer 20 kilometer doe. De laatste optie lijkt mij qua tijdsbesteding de beste optie. Alleen zal er op die plek vrij weinig zijn. Bijvoorbeeld geen water en internet. Op zich geen probleem als ik genoeg water meeneem. Stroom om een en ander op te laden heb ik wel in de powerbank. De route is verder niet zo ingewikkeld. De zee links. Het vaste land rechts. En ik heb nog wel macaroni. Morgen maar in het weer zien. En ik heb nog tot de camping van morgen om het besluit te nemen. 

Het zit er gerieflijk in de gemeenschappelijke ruimte. Maar er is helemaal niemand verder. Er is ook een lekkere bank waar ik maar even plaatsneemt voor een filmpje op YouTube.  Vanochtend was ik al vroeg onderweg. Met als resultaat dat ik ook vroeg op de camping was. Tsja dan moet de tijd toch wat gedood worden. Nog maar even een western gekeken op YouTube. Cattle Empire genaamd. Dan rond half tien het matje maar even oppompen. Tandenpoetsen en rustig aan de tent in. Er zijn heel wat Nederlanders hier op de camping. Uiteindelijk doe ik rond half elf mijn hoofd op het kussen.

Foto’s

1 Reactie

  1. Trudy witteveen.:
    9 augustus 2022
    Wat een verhaal Jan.
    Super en gemakkelijk te lezen
    Veel succes en geniet nog even.